Tkanki okołowierzchołkowe, czyli tkanki kostne znajdujące się w sąsiedztwie otworu poprzez który miazga zęba łączy się z kością, dotyka czasem ostry stan zapalny. Może on mieć charakter pierwotny (bez zmian widocznych na zdjęciach rtg i bez zaniku kości) lub też wtórny (pojawiają się w nim zmiany w kości wyrostka zębodołowego). Najczęstszą przyczyną tego typu zapaleń są bakterie znajdujące się w kanale korzeniowym zęba. Zapalenia ostre mogą też wystąpić na skutek leczenia endodontycznego, kiedy materiał wypełniający kanał zostanie przepchnięty poza wierzchołek zęba i spowoduje podrażnienie tkanek. Może też pojawić się reakcja alergiczna na leki czy substancje odkażające.

Ostre zapalenia tkanek okołowierzchołkowych dzieli się na:

• Zapalenia surowicze – objawem jest ból przy nagryzaniu albo pojawiający się samoistnie. W badaniu stomatolog stwierdza głęboki ubytek próchnicowy i brak reakcji ze strony miazgi, za to ząb bywa wrażliwy na opukiwanie. Podczas leczenia kanałowego ujawnia się wysięk surowiczy. Dentysta może zlecić wykonanie zdjęcia rtg, aby wykluczyć istnienie przewlekłego procesu zapalnego. Leczenie: aseptyczne endodontyczne.

• Zapalenia ropne – najczęściej są konsekwencją toczących się wcześniej i nieleczonych zapaleń surowiczych. W zależności od stopnia zaawansowania stanu zapalnego wyróżnia się 3 fazy. Ropień okołowierzchołkowy – objawem jest silny ból przy nacisku na ząb albo też ból samoistny, pulsujący, a ząb jest bardzo wrażliwy na opukiwanie, może pojawić się obrzęk, będący efektem poszukiwania ujścia przez zbierającą się wydzielinę ropną, lub zaczerwienienie w okolicy wierzchołka zęba objętego stanem zapalnym. Ropień podokostnowy objawia się najsilniejszym bólem. Pojawia się, kiedy ropny wysięk szuka ujścia i przedziera się przez kość wyrostka zębodołowego, prowadząc do odwarstwienia okostnej. Oprócz bólu może pojawić się gorączka i ogólne złe samopoczucie, a także nieznaczny obrzęk tkanek twarzy. Leczenie obejmuje nacięcie tkanek, by umożliwić ropnej wydzielinie ujście, antybiotykoterapię i aseptyczne leczenie kanałowe. Ropień podśluzówkowy występuje w sytuacji, kiedy ropna wydzielina przedostaje się pod błonę śluzową. Ból w tej fazie jest mniejszy niż w fazie poprzedniej, ponieważ wysięk przedarł się do tkanek miękkich. Pojawia się jednak poważny obrzęk twarzy, policzka, ust oraz dna jamy ustnej. W leczeniu stosuje się nacięcie ropnia, antybiotykoterapię i aseptyczne leczenie kanałowe lub w razie konieczności – leczenie chirurgiczne.

Źródło: Opracowanie własne