Pod pojęciem „ząb zatrzymany” rozumie się ząb, który ma całkowicie ukształtowane korzenie i zakończył się jego rozwój, ale nie wyrósł całkowicie ponad przyzębie i dziąsło, tak jak wynikałoby to z jego fizjologii.

Zęby zatrzymane nie są rzadkością i mogą pojawić się w różnym wieku. Ze statystyk wynika, że najczęściej do zatrzymania zębów dochodzi w obrębie trzonowców, głównie trzecich, zwanych zębami mądrości, które mogą wyrastać nawet w późnym wieku.

Przyczyn zatrzymania zęba może być wiele; mogą mieć one charakter miejscowy bądź ogólny, w tym genetyczny. U podstaw procesu zatrzymania leży brak odpowiedniej ilości miejsca w łuku zębowym lub nieprawidłowe ułożenie zębów w łuku; często powodem bywa ząb mleczny, który nie wypadł i blokuje wyrośnięcie znajdującego się pod nim zęba stałego.

Ząb zatrzymany może powodować dolegliwości bólowe, a także sprzyja rozwojowi stanu zapalnego w obrębie otaczających go tkanek miękkich. Z tego względu z zębem zatrzymanym należy bez zwłoki udać się do stomatologa, aby lekarz ocenił, jakie kroki należy podjąć, żeby przywrócić prawidłowy stan uzębienia.