Strona główna - portaldentystyczny.pl

Strona główna TechnikHistoria Techniki Dentystycznej
Historia implantów w pigułce
 

 

 

 

 

Zanim pojawiły się implanty, które znamy dziś, ludzkość od dłuższego czasu eksperymentowała z najrozmaitszymi materiałami, którymi próbowano zastąpić utracone zęby. Wszystko zaczęło się dawno temu.

  • Kilka tysięcy lat temu – jedne z pierwszych prób wstawiania implantów poznaliśmy dzięki wykopalisku z Hondurasu. Odkrycie dokonane tam przez dra Wilsona Poponego świadczą o tym, że pierwsze implanty próbowano wykonywać z naturalnych surowców: w znalezionym fragmencie żuchwy przednie ubytki zębowe zastąpione zostały stożkowato uformowanymi muszlami morskimi.

  • I tysiąclecie naszej ery –już wtedy osadzano w szczękach żelazne implanty; jeden z nich, w kształcie zęba przedtrzonowego, tkwił w szczęce, którą znaleziono podczas prac archeologicznych na terenie dawnego cmentarza we francuskiej miejscowości Chantable. Analiza radiologiczna ujawniła, iż implant był prawidłowo zrośnięty z kością.

  • 1100 r. n.e. - Abulcasis, jeden z największych lekarzy tamtych czasów pochodzący z Arabii, wskazywał na możliwość wszczepiania kości wołowej uformowanej na kształt zęba.

  • 1562 r. - Ambroise Pare, francuski lekarz, uznawany za najwybitniejszego chirurga czasów renesansu, przeprowadzał zabiegi wszczepiania odpowiednio ukształtowanych fragmentów kości słoniowej w miejsce świeżo utraconych zębów.

  • 1800 r. - B.A. Berry wykonał implant ołowiany, zbliżony kształtem do korzenia zęba.

  • 1809 r. - M. Magiollo opracował projekt implantu z 18- karatowego złota, który miał zapewniać właściwą retencję: pusty w środku walec z czterema wypustkami, których końce zwrócone były ku sobie. Wszczep osadzony został w zębodole bezpośrednio po ekstrakcji.

  • 1886 r. - Harris osadził w sztucznie wytworzonym zębodole implant z porcelany pokrytej warstwą ołowiu. Na implant ten nałożona była korona. Badanie przeprowadzone po 27 latach wykazało, że wszczep nadal funkcjonował w jamie ustnej pacjenta.

  • 1890 r. Pajme wykonał implant ze srebra, na który po kilkutygodniowym leczeniu nałożono koronę porcelanową.

  • 1913 r. - Amerykanin E.J. Greenfield poinformował o satysfakcjonujących próbach wszczepienia platynowo-irydowego implantu. Jego wszczep składał się z trzech metalowych sztyftów, osadzanych w szczęce - każdy pod innym kątem, i łączonych w jamie ustnej pacjenta za pomocą tworzywa akrylowego.

  • 1934 r. - Henri Strock poprzez badania tkankowe wykazał, że implanty chromowo-kobaltowo-molibdenowe są dobrze tolerowane przez otaczające wszczep żywe struktury jamy ustnej. Same implanty były wytrzymałe i charakteryzowała je mała kurczliwość. Strock wprowadził też pojęcie ankilozy, która określa zjawisko zrastania się implantu z kością.

  • 1937 r. Niemiec Muller, a w 1941r. Szwed Dahl wprowadzają do swoich praktyk dentystycznych podokostnowe implanty szkieletowe.

  • 1947 r. - Formiggini próbował wprowadzić implant z tantalu do wyrostka zębodołowego.

  • 1967 r. - Linkow zaproponował stosowanie ostrzy śródkostnych, które znalazły później szerokie zastosowanie.

  • 1969 r. wprowadzenie wieloczasowego postępowania Branemarka, a w 1976 r. - Kocha; oraz wprowadzenie przez Schroedera otoczki z plazmy tytanowej.

  • 1970 r. - włoski dentysta, dr Dino Garbaccio zaczął eksperymentować z tzw. śrubą bikortykalną.

  • 1980 r. - powstaje ITI – International Team for Oral Implantology.

  • 1982 r. i 1988 r. - oficjalna akceptacja implantologii stomatologicznej i jej zalegalizowanie przez Niemieckie Towarzystwo Chorób Zębów, Jamy Ustnej i Szczęk.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”

 

 
Inne wiadomosci w kategorii
Komentarze
 
W chwili obecnej nie dysponujemy żadnymi komentarzami.
 
 

LOGOWANIE

Pierwszy raz w portalu?
Zarejestruj się Jak korzystać

Newsletter

Dodaj swój adres e-mail aby otrzymywać bieżące informacje
Realizacja: Ideo Powered by: Edito CMS