Termiczna niekompatybilność była największą przeszkodą przy opracowywaniu właściwego materiału ceramicznego. Historia usuwania tej przeszkody liczy ok. 300 lat.

• 1728 r. - paryski stomatolog Pierre Fauchard przeprowadza pierwsze próby wynalezienia sposobu na skuteczne napalanie ceramiki.

• 1954 r. - wprowadzenie próżni do procesu technologicznego i tym samym rozwiązanie problemu skutecznego napalania ceramiki.

• 1962 r. - Amerykanie patentują skład stopu, na który można napalać ceramikę.

Obecnie na rynku znajduje się wiele systemów do napalania ceramiki. Jednym z pierwszych był system VMK firmy VITA – jest stosowany do dziś.

Współcześnie, pomimo rosnącej popularności uzupełnień pełnoceramicznych, ok. 70% prac protetycznych wykonanych jest metodą napalania ceramiki na metal. Dzieje się tak m.in. dlatego, że nie każdy technik dentystyczny może pozwolić sobie na zakup systemu CAD/CAM do uzupełnień pełnoceramicznych. Sprzęt to dobry, ale jednocześnie drogi.

Metoda napalania ceramiki na metal jest wybierana również z powodu łatwości wykonywania podbudów z metali nieszlachetnych oraz stabilne połączenie między dwoma rodzajami materiałów.

O powodzeniu napalania ceramiki decyduje temperatura procesu i piec, w którym osiąga się odpowiednie warunki do udanego przeprowadzenia napalania. Optymalną temperaturę dla danego pieca wyznacza się metodą prób.

Idealnie napalona ceramika powstaje również dzięki odpowiedniemu podsuszaniu – zależnie od czasu jego trwania uzyskuje się prace o określonym stopniu intensywności koloru czy przezroczystości materiału.

Specjaliści nie mają wątpliwości, że rynek systemów ceramicznych będzie się rozwijał. Ceramice napalanej na metal wróży się zaś zachowanie pozycji uznanej metody wykonywania prac protetycznych.

Źródło: „Vita Info”