Lek. stom. Bogdan Dmochowski

Nasze działanie jako lekarzy dentystów powinno być głównie ukierunkowane na zachowanie funkcji narządu żucia. W przypadku utraty tej że funkcji, powinniśmy dążyć do jej odtworzenia. Bardzo ważnym aspektem opieki nad funkcją narządu żucia jest utrzymanie prawidłowej, fizjologicznej wysokości zwarcia. Zazwyczaj najczęstszą przyczyną obniżenia wysokości zwarcia jest leczenie zębów przedtrzonowych i trzonowych na powierzchniach żujących i stycznych oraz odbudowa tych ubytków metodą bezpośrednią – wypełnienia kompozytowe. Około dziesięciokrotnie mniejsza twardość kompozytów od szkliwa powoduje szybkie ścieranie powierzchni wykonanych z tych materiałów. Tylko w pierwszym okresie użytkowania tego typu odbudowy utrzymuje ona funkcję tj. wysokość zwarcia i odpowiednio podpiera zęby przeciwstawne w ruchach bocznych oraz doprzednim. Konsekwencją utraty prawidłowych kontaktów z zębami przeciwstawnymi w odbudowanych zębach są przeciążenia w innych punktach okluzji, a co za tym idzie przeniesienie przez mięśnie żwacze i układ kostny przeciążeń na stawy skroniowo-żuchwowe.
   
Nowoczesne metody odbudowy protetycznej w obrębie pojedynczych zębów takie jak :  inlay, onlay, overlay pozwalają nam utrzymać prawidłową wysokość zwarcia w regionach wcześniej wspomnianych. Uzyskujemy to dzięki wykonaniu wkładów koronowych z odpowiedniego materiału np. porcelany skaleniowej. Twardość tego rodzaju porcelany jest porównywalna ze szkliwem. Następnym równie istotnym aspektem przemawiającym za metodą pośrednią odbudowy ubytków I i II klasy w zębach przedtrzonowych i trzonowych jest możliwość prawidłowego i bardzo precyzyjnego odtworzenia punktów okluzyjnych i stycznych co gwarantuje pacjentom prawidłową fizjologię brodawki dziąsłowej. Wysoka jakość wykonania laboratoryjnego ( CAD-CAM ) i prawidłowe metody postępowania podczas osadzania odbudowy ceramicznej w obrębie jednego zęba za pomocą systemów adhezyjnych daje nam gwarancję szczelności brzeżnej a co za tym idzie trwałości w użytkowaniu zdecydowanie większej niż odbudowy metodą bezpośrednią.

Odtwarzanie powierzchni żujących za pomocą inlay, onlay, overlay to praca zespołowa. Część kliniczna: preparacja zęba, przygotowanie do wycisku, pobranie wycisku i rejestracja okluzji to baza dla pracy technika dentystycznego, który dzięki technice CAD-CAM wykonuje prawidłową odbudowę utraconej części tkanek zęba. W kolejnym etapie klinicznym zostanie ona zainstalowana za pomocą systemów adhezyjnych w wczesniej przygotowanej preparacji.

Odbudowa protetyczna powierzchni żujących za pomocą inlay, onlay, overlay łączy w sobie nie tylko funkcjonalność, a tak że długo trwały efekt estetyczny. Połączenie technik CAD-CAM czyli duża precyzja istabilność kształtu z możliwiścią napalania porcelany dają efekty estetyczne dzięki którym są niemal nie do odrużnienia od własnych zębów pacjęta.

Opis przypadku

Pacjent zgłosił się do gabinetu w celu ponownego wykonania uzupełnienia w zębie 46. Ząb przeleczony endodontycznie. Po wykonaniu badania radiologicznego i klinicznego zaproponowałem pacjentowi odbudowę metodą pośrednią z wykorzystaniem materiału ceramicznego.

Etapy postępowania klinicznego:

• preparacja zęba.
• przygotowanie zęba do pobrania wycisku- założenie nitki retencyjnej, po kilku minutach usunięcie nitki po wcześniejszym, obfitym nawilżeniu (sam strumień wody bez powietrza). Nawilżenie nitki ma na celu rozpuszczenie ewentualnych skrzepów i dzięki temu uniknięcie krwawienia.
• po osuszeniu pola protetycznego pobieramy wycisk metodą dwuwarstwową, jednoczasową masami silikonowymi lub polieterowymi za pomocą pełnych łyżek metalowych ( przed nałożeniem masy wyciskowej, łyżkę powlekamy odpowiednim klejem ).
• wycisk zębów przeciwstawnych za pomocą masy alginatowej również w pełnej łyżce metalowej ( przed nałożeniem masy wyciskowej, łyżkę powlekamy odpowiednim klejem ).
• rejestracja okluzji
• ustalenie koloru odbudowy ceramicznej
• zabezpieczenie materiałem tymczasowym

Po wstępnej dezynfekcji oraz odpowiednim zapakowaniu wycisków przesyłamy pracę do laboratorium.

Etapy postępowania laboratoryjnego:

• odlanie dzielonych modeli gipsowych oraz instalacja w artykulatorze 
• skanowanie opracowanego ubytku
• komputerowa analiza i zaprojektowanie uzupełnienia w systemie CAD  CAM
• wycięcie bazy do odbudowy ceramicznej.
• odbudowa ceramiczna utraconej części zęba.
• przesłanie pracy wraz z dokumentacją do gabinetu.

Etapy dalszego postępowania klinicznego:

• w gabinecie otrzymujemy z laboratorium gotową pracę do instalacji w ustach pacjenta.
• kontrola dopasowania oraz koloru w ustach pocjęta.
• wytrawienie i silanizacja odbudowy protetycznej.
• odkażenie i wytrawienie powierzchni zęba.
• instalacja odbudowy za pomocą odpowiedniego systemu adhezyjnego
• ewentualna korekta punktów prowadzenia guzków.

Procedura kliniczna i laboratoryjna daje pacjentowi gwarancję prawidłowej odbudowy zęba jak i wysokości zwarcia co jest naszym głównym zadaniem w zachowaniu funkcji narządu żucia. Estetyka odbudowy pośredniej jest tak że  doceniana przez pacjenta.

Foto

1. Uzupełnienie w zębie 46
2. Preparacja zęba
3. Usunięcie nitki po wcześniejszym, obfitym nawilżeniu
4. Osuszenie pola protetycznego
5. Pierwsza warstwa masy silikonowej
6. Wycisk pola protetycznego
7. Odlanie modeli gipsowych
8. Przygotowanie modelu do pracy
9. Wax-up
10. Wycięcie bazy do odbudowy ceramicznej
11. Wytrawienie odbudowy protetycznej
12. Wytrawienie powierzchni zęba
13. Instalacja odbudowy za pomocą odpowiedniego systemu adhezyjnego
14. Korekta punktów prowadzenia guzków
15. Gotowe uzupełnienie

Przejdź do galerii >>