Moda na zęby zindywidualizowane trwa i ma się coraz lepiej. O czym zatem powinien wiedzieć i pamiętać technik dentystyczny, kiedy otrzyma zlecenie wykonania protez, w których zębom trzeba będzie wizualnie „przydać lat”? Trzeba pamiętać przede wszystkim o tym, że na zębach upływ czasu wdać tak samo, jak na skórze lub kolorze i strukturze włosów. Biorąc się za postarzanie zębów powinno się mieć na uwadze:

• Wiek użytkownika protezy i jego płeć – inaczej będą naznaczone upływem czasu zęby czterdziestolatka a inaczej uzębienie człowieka, który przeżył jeszcze raz tyle.

• Kształt zębów – zmienia się w zależności od upływu lat. Naukowo udowodniono, że zęby ścierają się średnio ok. 0,3 mm na dekadę. Najwyraźniej widać ścieranie na brzegu siecznym – co odbija się na stopniowym zanikaniu struktury mamelonów. Ścieranie mineralnej warstwy oraz przytrafiające się w ciągu wielu lat zgrzytanie lub zaciskanie zębów skutkują powstaniem pęknięć i rys na szkliwie, które z czasem ciemnieją (co jest spowodowane odkładaniem się z szczelinach nalotu organicznego i bakterii).

• Kolor – zmienia się naturalnie w czasie. Zjawisko to potęgowane jest przez stosowanie używek i palenie tytoniu. Na kolor zęba wpływ ma też starcie szkliwa oraz powstałe w nim rysy i pęknięcia.

• Połysk – im starszy ząb, tym połysk lica szkliwa mniejszy. Ma to związek z naturalnym procesem ścierania się mineralnej powierzchni. Charakterystyczna jest także gładkość powierzchni szkliwnej.

W procesie postarzania zębów w pracowni protetycznej można stosować odważnie kolor (ciemnoniebieski, fioletowy a nawet czarny) i odpowiednie masy nadające zębom w uzupełnieniach pożądany wygląd – pod warunkiem, że nie zapomni się o właściwym stosowaniu techniki warstwowania oraz wtapiania w tło szczegółów, które nadają zębom indywidualnego charakteru.

Źródło: Opracowanie własne