NFZ ma dla koszyka świadczeń stomatologicznych bardzo sztywne ramy w porównaniu do procedur z innych dziedzin medycyny. Przykładem jest liczba zdjęć rtg, które można wykonać w ciągu jednego roku: zaledwie dwa. Dla porównania: jeśli złamiesz nogę, liczba refundowanych zdjęć, które musisz wykonać w trakcie leczenia, nie podlega limitowaniu.

Czy będzie lepiej? Ciężko stwierdzić, ponieważ z pieniędzmi w Funduszu nie jest najlepiej: na świadczenia stomatologiczne w tym roku przeznaczono zaledwie 2,5 proc.

- W stomatologii pacjenci mogą liczyć tylko na refundację podstawowego leczenia. Na miejscu NFZ nie rozszerzałabym jednak koszyka świadczeń gwarantowanych, lecz zwiększyła nakłady na leczenie zębów, podpisując kontrakty z większą niż dotąd liczbą gabinetów – mówi prof. Marta Tanasiewicz, śląski konsultant wojewódzki w dziedzinie stomatologii.

Na chwilę obecną, poza wspomnianymi dwoma zdjęciami rtg zębów, w ramach bezpłatnego leczenia z tytułu ubezpieczenia w NFZ można liczyć na:

• lekarskie badanie stomatologiczne z instruktażem higieny jamy ustnej – raz w roku;

• kontrolę wykonaną przez lekarza dentystę – trzy razy w roku;

• badanie żywości zębów (przy okazji bada się trzy zęby sąsiednie lub przeciwstawne);

• dwa zdjęcia rentgenowskie wewnątrzustne w ciągu 12 miesięcy – przysługują tylko wtedy, gdy dany ząb leczymy także w ramach kontraktu z NFZ;

• raz na trzy lata można wykonać pantomogram, czyli panoramiczne zdjęcie szczęk (skierowanie musi wydać chirurg szczękowy lub periodontolog, czyli specjalista w dziedzinie leczenia chorób przyzębia);

• znieczulenie w razie potrzeby – powierzchniowe (pod postacią sprayu), nasiękowe (wstrzyknięcie leku znieczulającego w bezpośrednią okolicę leczonego zęba) oraz znieczulenie przewodowe (wstrzyknięcie leku, który ma zneutralizować nerw w zębie, powoduje zanik czucia na części twarzy);

• usuwanie złogów nazębnych, czyli kamienia, raz na rok;

• płukanie kieszonki dziąsłowej i zaaplikowanie w nią leku, a także unieruchomienie zębów ligaturą drucianą u osób z paradontopatią;

• leczenie zmian na błonie śluzowej jamy ustnej;

• kiretaż;

• leczenie próchnicy – przysługuje bez względu na wiek we wszystkich zębach (do trzech ubytków w jednym zębie, nawet jeśli są rozległe);

• wypełnienia: dorośli mogą liczyć na refundację tzw. fleczera (wypełnienie czasowe), wypełnień opartych na cemencie (tzw. cementy na bazie wodorotlenku wapnia, fosforanowe i glasjonomerowe) oraz amalgamatu; kompozytowe materiały chemoutwardzalne w ramach ubezpieczenia należą się pacjentom po 18. roku życia tylko w zębach przednich (górnych i dolnych od jedynki do trójki);

• trepanacja martwego zęba (otwarcie) i założenie opatrunku oraz dewitalizacja miazgi zęba z opatrunkiem (potocznie nazywana zatruciem);

• leczenie endodontyczne, czyli kanałowe, przysługuje dorosłym w siekaczach i kłach (to zęby jednokanałowe. Uwaga! Fundusz płaci tylko za usunięcie miazgi z jednego kanału, a refundowane leczenie endodontyczne zęba nie obejmuje opracowania ubytku (wyborowania) i odbudowy korony zęba;

• ekstrakcja zęba dowolną techniką lub operacyjnie;

• zaopatrzenie małej rany obejmujące do trzech zębodołów łącznie ze szwem;

• chirurgiczne zaopatrzenie dużej albo znacznie zanieczyszczonej rany;

• zatamowanie masywnego krwawienia w obrębie jamy ustnej np. przez podwiązanie naczyń;

• wycięcie małego guzka, zmiany guzopodobnej, włókniaka lub pobranie wycinka/biopsji kości wraz z uzyskaniem wyników badania histopatologicznego, usunięcie torbieli zębopochodnej, usunięcie kamienia ze ślinianki;

• zamknięcie połączenia między jamą ustną a zatokami (które powstało np. po wyrwaniu zęba);

• nacięcie ropnia w jamie ustnej z drenażem i opatrunkiem;

• unieruchomienie zwichniętego zęba lub grupy zębów, unieruchomienie złamanego fragmentu wyrostka zębodołowego z zębem lub zębami, zaopatrzenie złamanej szczęki lub żuchwy, założenie drucianej szyny, unieruchomienie zwichniętej żuchwy;

• u kobiet w ciąży: leczenie chorób przyzębia, usunięcie złogów nazębnych (kamienia) raz na pół roku, badania kontrolne zębów raz na kwartał i leczenie kanałowe we wszystkich zębach (bez odbudowy korony zęba);

• proteza częściowa wyłącznie z prostymi, doginanymi klamrami w zakresie maksimum ośmiu brakujących zębów w jednym łuku lub całkowita proteza szczęki lub/i żuchwy łącznie z pobraniem wycisku;

• leczenie protetyczne z zastosowaniem ruchomych częściowych i całkowitych protez akrylowych w szczęce i żuchwie raz na pięć lat, a naprawa protezy, która się popsuła, raz na dwa lata.

Uwaga: osób, które potrzebują protezy z powodu chirurgicznego leczenia nowotworów w obrębie twarzoczaszki, nie obowiązują podane wyżej ograniczenia.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”