Dobór odcienia można obecnie w stomatologii i protetyce przeprowadzać za pomocą dwóch metod:

• instrumentalnej – z wykorzystaniem rozmaitych urządzeń do pomiaru koloru;

• wizualnej – dentysta wykorzystuje tu wzornik odcieni; metoda polega na porównaniu koloru zęba pacjenta ze standardowym odcieniem ze wzornika.

Stomatolog, wykorzystując metodę wizualną, nie zawsze potrafi dopasować optymalnie odcień materiału wypełnienia do ubytku bądź barwę sztucznych zębów w protezie. Wynika to przede wszystkim z warunków oświetlenia, w których dentysta ocenia odcień, ale znaczenie ma też wiele innych elementów – fizycznych i subiektywnych – które mogą wpływać na dopasowanie koloru bądź zniekształcać postrzeganie barwy podczas oceny estetycznej pracy. Należą tu takie czynniki, jak: zmęczenie oczu, doświadczenie kliniczne dentysty, jego wiek, nieumiejętność rozróżniania niuansów kolorystycznych, subiektywna ocena barwy, nastrój, wahania emocjonalne, złudzenia, a nawet kolor ścian w gabinecie stomatologicznym czy barwa ubrań pacjenta i personelu. Również płeć dentysty odgrywa ważną rolę w dopasowywaniu odcienia, gdyż kobiety mogą osiągać w tej dziedzinie lepsze wyniki od mężczyzn.