Dzięki technikom molekularnym udało się wykazać, że istnieją znaczące różnice funkcjonalne pomiędzy szczepami tego samego gatunku bakterii, co z kolei może bezpośrednio nasilać patogenność całej społeczności drobnoustrojów zasiedlających określony obszar jamy ustnej. Naukowcy z Karolinska Institutet w Szwecji uważają, że obecnie nadszedł czas, aby badania mikrobiologiczne perimplantitis i różnicowanie tego stanu zapalnego z paradontozą służyły czemuś więcej niż tylko zaspokojeniu naukowej ciekawości w odniesieniu do etiologii porównawczej mikrobiomów zasiedlających oba zmienione zapalnie obszary. Chodzi tu bowiem o opracowanie skutecznych metod leczenia, precyzyjnie celujących w konkretne patogeny.

Badacze uważają, że inwestowanie w odszyfrowanie biologicznych czynników wyzwalających patogenność funkcjonalną bakterii może okazać się korzystne w tworzeniu ulepszonych strategii na wielu polach: oceny ryzyka, profilaktyki, diagnoz lub terapii. Ma to szczególne znaczenie w przypadku implantów, ponieważ szacuje się, że u około 1/5 osób, które poddały się leczeniu protetycznemu z wykorzystaniem wszczepów, wystąpi periimplantitis.