Ślina jest elementem nawilżającym śluzówkę jamy ustnej i powierzchnię zębów. Wydzielina ta coraz częściej trafia na testy do specjalistycznych laboratoriów inżynieryjnych, gdzie ocenia się jej skład i właściwości fizykochemiczne po to, aby projektować lepsze od dotychczasowych materiały odtwórcze, które później wykorzystywane będą przez stomatologów w protetyce i implantologii. Naukowcy i inżynierowie coraz lepiej bowiem rozumieją, że dla optymalnego funkcjonowania odtwarzanych elementów uzębienia ważne są nie tylko właściwości biofizykochemiczne stomatologicznych materiałów, które powstają w laboratoriach wynalazczych. Istotne są też właściwości śliny, gdyż jest ona nieodłącznym elementem środowiska jamy ustnej i stanowi specyficzny smar pokrywający powierzchnię stykających się ze sobą zębów, które poruszają się podczas rozdrabniania pokarmu w jamie ustnej.

Prace nad właściwościami śliny jako specyficznego smaru prowadzone są w oparciu o tezę, że kontaktujące się ze sobą w trakcie ruchu szczęk powierzchnie zębów są całkowicie oddzielone warstwą śliny. Wskutek tego tworzenie materiałów stomatologicznych, które mają cechować się właściwościami optymalnie dopasowanymi do warunków panujących w jamie ustnej obowiązkowo wymaga uwzględniania roli śliny.