Metalowa czapeczkę korony pokrywa się wieloma warstwami ceramiki. Każda z warstw posiada specyficzne, charakterystyczne dla siebie właściwości fizyko-chemiczne, co wpływa na technikę i sposób użycia.

• Masa podstawowa – masę dokładnie wymieszaną z płynem do modelowania nanosi się pędzelkiem. Powinna ona mieć konsystencję gęstej śmietany. Nakładanie powinno być ścisłe i równomierne, do całkowitego pokrycia powierzchni metalu. Kondensację uzyskuje się poprzez rowkowanie. Nadmiar płynu należy odsączyć. Masa podstawowa powinna sięgać nieco poza brzeg metalu – ów nadmiar po zeszlifowaniu równo z brzegiem metalu będzie stanowił gładkie przejście w metal i zabezpieczenie przed ewentualnym skurczem materiału, co mogłoby skutkować niepokryciem ceramiką całej wymaganej powierzchni. Masę podstawową wypala się zgodnie z instrukcją. Po wypaleniu możliwa jest korekta niedoskonałości, ale wówczas trzeba powtórzyć wypalanie.

• Masa zębinowa – to podstawowa masa licowania, przy której doborze należy uwzględnić właściwy kolor. Nakłada się ją pędzelkiem po wymieszaniu z płynem do modelowania lub wodą destylowaną. Następnie rowkuje albo wstrząsa i wypala zgodnie z instrukcją producenta.

• Masa sieczna – w trakcie jej nakładania kształtowany jest indywidualny zarys zęba. Robi się to pędzelkiem lub szpatułką. Najczęściej masę sieczną nakłada się zaraz po nałożeniu masy zębinowej, modelując naturalne krzywizny i zarys zęba. Ze względu na zjawisko skurczu, trzeba pamiętać o wymodelowaniu kształtu zęba o ok. 1/5 większego. Wypalanie odbywa się razem z masą zębinową. Po wypaleniu możliwe jest wykonanie korekty, po której należy ponownie wypalić masę.

• Masa glazurowa – przezroczysta jak szkło, musi być nałożona cieniutko i równomiernie. Wypala się ją bez próżni. Jeśli po wypaleniu konieczne są korekty, po ich naniesieniu trzeba jeszcze raz wykonać napalanie glazury.

Źródło: Opracowanie własne