Wymagania pacjentów dotyczące estetyki zębów ciągle wzrastają. Oczekują oni takich uzupełnień protetycznych, które perfekcyjnie odtworzą kształt i barwę zęba oraz umożliwią harmonijną integrację rekonstrukcji z ogólnym wyglądem twarzy. Aby sprostać oczekiwaniom pacjentów, opracowywane są nowe materiały i metody wykonywania uzupełnień protetycznych o coraz lepszych cechach mechanicznych i estetycznych. Pozwalają one w prawie idealny sposób wykonać estetyczne rekonstrukcje protetyczne. Jednak ich możliwości mogą być w pełni wykorzystane tylko zgodnie ze wskazaniami i przy pełnym porozumieniu między pacjentem, lekarzem i technikiem dentystycznym. W środowisku jamy ustnej stopy metali stosowane w uzupełnieniach protetycznych mogą ulec korozji. Za wywołanie korozji odpowiedzialne są głównie jony metali nieszlachetnych z powłoki tlenkowej ich powierzchni. Organizm może tolerować te jony lub odpowiadać alergicznie. W przypadku konstrukcji pełnoceramicznych takie zjawisko nie zachodzi, gdyż szkło jest całkowicie obojętne dla tkanek organizmu. Badania wykazały, ze na powierzchni uzupełnienia protetycznego ze szkła ceramicznego stwierdza się występowanie i akumulację płytki bakteryjnej w stopniu znacznie mniejszym niż w przypadku szkliwa, cementu lub jakiegokolwiek materiału służącego do odbudowy. Spowodowane jest to idealną gładkością powierzchni, małemu napięciu powierzchniowemu oraz elektrostatycznemu oddziaływaniu uzupełnienia protetycznego ze szkła ceramicznego. Rehabilitacja protetyczna ma na celu usprawnienie funkcjonowania układu stomatognatycznego oraz poprawę estetyki pacjenta. Uzupełnienia pełnoceramiczne mają coraz szersze zastosowanie w protetyce stomatologicznej. Obecnie można wykonać pełnoceramiczne wkłady koronowo-korzeniowe, wkłady i nakłady koronowe, licówki, korony, małe mosty oraz łączniki do implantów. Trwają wytężone prace nad przystosowaniem ceramiki do wykonywania również rozległych mostów.

Przy wyborze uzupełnienia pełnoceramicznego główne znaczenie ma jego estetyka i biokompatybilność z tkankami naturalnymi, jak również szczelność brzeżna porcelanowej struktury. Należy przy tym pamiętać o głównym zadaniu protezy zębowej, jakim jest funkcja w rehabilitacji układu stomatognatycznego. W tym celu niezbędne jest właściwe ukształtowanie powierzchni okluzyjnych i aproksymalnych uzupełnienia protetycznego.

Wymogi estetyczne uzupełnienia protetycznego są spełnione wtedy gdy korona harmonizuje się z otaczającymi zębami naturalnymi i tkankami miękkimi.

Można przyjąć, że uzupełnienia protetyczne zęba odpowiadają kryteriom estetyki, gdy nie są rozpoznawalne jako protezy nawet przez fachowca. Czynnik estetyczny często jest tak ważny, że stanowi główny cel leczenia.

Wykonując uzupełnienie protetyczne dążymy do odtworzenia naturalnego wyglądu i poprawy jego ekspresji nie zmieniając przy tym charakterystycznych cech osobowości. Przy projektowaniu uzupełnień protetycznych posługujemy się estetycznymi wzorcami indywidualnymi dla każdej osoby. Umożliwia to korygowanie przyszłego uzupełnienia protetycznego już na etapie wykonywania modelu woskowego i uzupełnienia prowizorycznego.

Doświadczony technik ma już przed rozpoczęciem modelowania pewne wyobrażenie o ostatecznym kształcie pracy, które przenosi na model, wykonując model woskowy przyszłego uzupełnienia (wax up). Uzupełnienie prowizoryczne wykonane na podstawie modelu woskowego służy lepszej komunikacji i współpracy między stomatologiem i technikiem a jednocześnie umożliwia uwzględnienie życzeń pacjenta.

Jeżeli wykonujemy pełnoceramiczne uzupełnienia protetyczne, które są bardzo przezierne, to najlepiej jest pracować na modelu z tworzywa sztucznego w kolorze opracowanych zębów naturalnych lub białym.

Podczas analizy efektów bardzo ważną dokumentację stanowi fotografia cyfrowa. Pomaga określić odpowiedni kolor, kształt i pozycję korony.

Efekt estetyczny nakładów pełnoceramicznych jest nieraz mniej istotny niż ich działanie terapeutyczne. Gdy nie możemy wykonać wkładu koronowo-korzeniowego, a korona zęba jest mocno zniszczona i przebarwiona, to wykonanie nakładu koronowego może przywrócić jego funkcje.

Stałe uzupełnienia protetyczne służą zachowaniu lub otworzeniu funkcji żucia i poprawieniu estetyki uśmiechu. Z tego względu korona protetyczna, licówka, wkład i nakład musi spełniać taką funkcję jak korona naturalna i nie może różnić się swoim kształtem zewnętrznym i wyglądem estetycznym od zęba naturalnego. Do właściwego wykonania koron protetycznych przez technika dentystycznego konieczne są dokładne wiadomości o kształcie zębów i artykulacji. Kształt anatomiczny zęba powinien odpowiadać również wrażeniom estetycznym i fonetycznym. Korona protetyczna musi być tak dokładnie dostosowana, aby mogła tworzyć całość z oszlifowanym zębem.

Dzięki temu zostaje zachowana zdolność odczuwania i możliwe jest przygotowanie pokarmu w trakcie czynności żucia.

Przy wykonywaniu pełnoceramicznych uzupełnień protetycznych ważne są dwie zasady postępowania. Pierwsze z nich czyli postępowanie kliniczne wymaga od nas aby przed przystąpieniem do opracowywania zębów wykonać modele orientacyjne, dokumentację fotograficzną oraz diagnostyczne nawoskowanie. Jest to szczególnie ważne w przypadku zmiany indywidualnej pozycji zęba lub wzajemnego ustawienia kilku zębów oraz korekt morfologicznych. Prawidłowa ocena zęba i ich ustawienia w łuku oraz z dolność wyobrażenia sobie kształtu przyszłego uzupełnienia protetycznego są bardziej istotne niż umiejętność oszlifowania zębów. W tym celu można zastosować klucz silikonowy otrzymany z diagnostycznego nawoskowania. Jest ono również bardzo ważnym elementem planowania mostu pełnoceramicznego, ponieważ rozpiętość struktury takiego mostu oraz odpowiedni zasób miejsca na nałożenie kolejnych warstw ma ogromne znaczenie dla ostatecznego efektu pracy. Kolejnym etapem aby uzyskać dokładne pełnoceramiczne uzupełnienie protetyczne jest otrzymanie bardzo precyzyjnego wycisku granicy preparacji, gdyż tylko idealne przyleganie uzupełnienia do tkanek zęba umożliwia jego prawidłowe zacementowanie i funkcjonowanie. Następnie ząb opracowywany pod stałe uzupełnienie protetyczne należy zabezpieczyć uzupełnieniem tymczasowym. Często uzupełnienie tymczasowe wykonywane jest w laboratorium protetycznym. Szczególnie wtedy gdy stomatolog ma zamiar używać go jako wzorca lub wskaźnika wysokości, kształtu i stosunków brzegów siecznych uzupełnienia ostatecznego w celu przekazania tych danych technikowi dentystycznemu.

Następnie wkraczamy w fazę postępowania laboratoryjnego, gdzie pierwszym elementem jest przygotowanie modeli. Ponieważ każdy wycisk podczas wyjmowania z jamy ustnej jest mniej lub bardziej elastycznie odkształcony, trzebaNastępnie wkraczamy materiałowi wyciskowemu dać odpowiedni czas na powrót do stanu wyjściowego. Czas ten zależy od rodzaju materiału wyciskowego i powinien być bezwzględnie przestrzegany. W celu stworzenia dogodnych warunków modelowania, szczególnie brzegów preparacji i powierzchni stycznych, należy wykonać model dzielony lub składany gipsem klasy IV lub gipsem syntetycznym. Przyszłe uzupełnienie protetyczne powinno, obok dokładnego kontaktu z preparowanym zębem, harmonizować również z przyzębiem. Kolejnie przystępujemy do wykonania konstrukcji ceramicznej. Kiedy na opracowany słupek gipsowy nałożono lakier wygładzający nierówności i chroniący gipsowy kikut przed uszkodzeniami mechanicznymi bez zmiany jego kształtu, powstaje miejsce na materiał do cementowania. Wymodelowanie wosku anatomicznego, funkcjonalny kształt koron, mają na uwadze wszystkie zalecenia lekarza dotyczące formy przyszłego uzupełnienia.

Do wymodelowanego obiektu przyczepia się kanał odlewniczy. Podczas mocowania kanałów odlewniczych należy rozważyć kierunek wlewu materiału ceramicznego. W przypadku odlewania małego obiektu należy umocować dodatkowo sztuczny obiekt, aby cała sztabka została włączona do pierścienia.

Następnie przystępuje się do wygrzewania pierścienia. Bezpośrednio po zakończeniu tego procesu przenosi się pierścień odlewniczy do pieca do wytłaczania ceramiki.

Po tych etapach odcina się kanały odlewnicze, używając drobną tarczę diamentową z woda. Następnie ostrożnie przenosi się obiekt na słupek gipsowy i sprawdza przyleganie struktury i wymodelowanie punktów aproksymalnych pod mikroskopem.

Słupek kontrolny pozwala na określenie odpowiedniego odcienia przyszłego uzupełnienia i sprawdzenia zgodności koloru wykonanej pracy z zaleceniem lekarza. Anatomicznie wymodelowane w wosku uzupełnienie jest dokładnie odwzorowane z ceramiki.

Po ostatecznym napaleniu uzupełnienia protetycznego ceramiką, powierzchnie polerujemy i nadajemy indywidualne cechy faktury zęba. Tak wykończone uzupełnienie po wstępnej dezynfekcji odsyłamy do gabinetu stomatologicznego gdzie jest kontrolowane pod względem dopasowania do tkanek twardych i miękkich oraz zgodności koloru. Po akceptacji i przygotowaniu, uzupełnienie protetyczne jest cementowane i jeszcze raz kontrolowane.