Złamana żuchwa, wybite zęby – to niekoniecznie skutki niefortunnego upadku. Mogą to być efekty działania przestępczego, którego ofiarą padł pacjent. Dentysta może się tego domyślić po zbadaniu poszkodowanego lub uzyskać o tym informację od samego pacjenta czy jego bliskich. Jak należy się zachować w takim przypadku, aby być w zgodzie z prawem?

Przepis narzucający obowiązek zachowania tajemnicy lekarskiej nie precyzuje, które informacje podlegają pod zakaz ich ujawniania, ale obowiązek ten na lekarzu ciąży nawet po śmierci pacjenta. Uchyla go prawny wymóg o charakterze bezwzględnym, nakazujący zawiadomienie organów ścigania o popełnieniu przestępstwa (wprowadzony na mocy art. 240 § 1 Kodeksu karnego), lecz rzecz dotyczy konkretnych, wymienionych w Kodeksie karnym czynów zabronionych (m.in. usiłowania zabójstwa). Lekarz, który nie dopełni tego obowiązku, może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej, za co grozi do 3 lat pozbawienia wolności.

Na każdym obywatelu naszego kraju ciąży też obowiązek społeczny powiadomienia organów ścigania o popełnieniu przestępstwa, ale nie stanowi on podstaw do uchylenia tajemnicy lekarskiej.

„(...) przyjęcie przez lekarza pacjenta z obrażeniami będącymi wynikiem pobicia, nie wiąże się dla niego z prawnym obowiązkiem denuncjacji – nadrzędna w takiej sytuacji pozostaje więc tajemnica lekarska. Obowiązek jej zachowania może zostać jednak uchylony w przypadku wyrażenia przez takiego pacjenta zgody na zawiadomienie organów ścigania, a tym samym na ujawnienie informacji objętych tajemnicą albo w sytuacji, gdy zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób (np. w przypadku stosowania przemocy domowej)” – czytamy w „Służbie Zdrowia” w wydaniu z dn. 18.02.2015 r.

Źródło: „Służba Zdrowia”