Szlifowanie zębów u dzieci przeprowadza się w celach terapeutycznych. Najczęściej wykonywane jest w przypadku leczenia wady zgryzu. Szlifuje się zęby mleczne oraz zęby stałe.

• Szlifowanie zębów mlecznych – wykonuje się je m.in. u dzieci około pięcioletnich, u których z powodu niepodawania pokarmów twardych, wymagających żucia, nie doszło do fizjologicznego starcia guzków znajdujących się na powierzchni zębów. Szlifuje się też kły i zęby sieczne w przodozgryzach, aby uzyskać poprawny nagryz zębów po leczeniu. W leczeniu tyłozgryzów, w pewnych tylko sytuacjach, stosuje się szlifowanie guzków kłów dolnych, aby usprawnić leczenie aparatem i poprawić tor ruchu szczęki dolnej. Odpowiednie guzki zębów trzonowych dolnych i górnych szlifuje się w zgryzach krzyżowych bocznych i przewieszonych. Szlifowanie pojedynczych zębów z pierwszego garnituru uzębienia bywa też konieczne w sytuacji, kiedy brakuje miejsca na pierwszy ząb przedtrzonowy.

• Szlifowanie zębów stałych – wykonuje się generalnie ze wskazań estetycznych, np. kiedy konieczne jest zniwelowanie dysproporcji w wielkości zębów górnych przednich do tylnych albo kiedy zachodzi potrzeba zlikwidowania niewielkich stłoczeń siekaczy. W tym przypadku wykonywane jest pionowe szlifowanie szkliwa zębów przednich zwane strippingiem.

Źródło: Opracowanie własne