Stomatolog i technik dentystyczny zaopatrują się w materiały do pracy w specjalistycznych placówkach handlowych. Tam dostarczane są od producenta. Drogę, jaką do gabinetu lub pracowni przebywają urządzenia elektroniczne, łatwo potrafimy sobie wyobrazić, ale ilu z nas wie, jak wygląda ona dla materiału tak powszechnie wykorzystywanego w stomatologii i technice dentystycznej, jakim jest gips?

Gips to pospolity naturalny minerał z grupy siarczanów, konkretnie: uwodniony siarczan wapnia. Może powstawać w procesie odparowania (ewaporacji) wód słonych w umiarkowanej temperaturze, wietrzenia skał zbudowanych z minerałów siarczkowych lub też wskutek uwodnienia anhydrytu.

Jednym z ważniejszych miejsc występowania gipsu na świecie są polskie Sudety. Tam, w Niwnicach, znajduje się kopalnia gipsu, który po odpowiedniej obróbce trafia do sprzedaży, a następnie do gabinetu stomatologicznego czy pracowni protetycznej. Gipsy medyczne i stomatologiczne wytwarzane są w kopalni od 1971 roku. [O rodzajach gipsu stosowanego w stomatologii można przeczytać w innym naszym artykule.]

Początek procesu pozyskiwania gipsu znaczony jest odstrzałem. Pozyskany urobek trafia na ładowarki, a następnie transportowany jest do miejsca, gdzie odbywa się jego kruszenie. Rozdrobniony gips wywożony jest na powierzchnię, gdzie szacowana jest jakość surowca. W zależności od niej materiał trafia do określonego boksu, a stamtąd – do zbiornika, w którym obywa się jego mechaniczna i termiczna obróbka. Ostatni etap trwa szczególnie długo dla gipsów ceramicznych wykorzystywanych w stomatologii i protetyce – dwukrotnie dłużej niż dla gipsu budowlanego. Gorący gips zostaje schłodzony i trafia do jednego z silosów. Po dodaniu określonych komponentów kierowany jest do sprzedaży.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”