Praca w realiach wolnego rynku wymusza myślenie ekonomiczne. Dlatego niejeden technik dentystyczny dobierając materiały, z których będą powstawać protezy, zastanawia się nad tym, jak wypracować optymalny kompromis między tym, co się opłaca, a tym, co chciałoby się wykorzystać w pracy nad uzupełnieniem. Rozwój technologii i techniki wymusza zaopatrywanie pracowni protetycznych w specjalistyczny sprzęt. Sprzęt zaś po jakimś czasie staje się przestarzały i wymaga wymiany – z tym wiążą się wcale niemałe wydatki.

Czy w dobie pojawiania się coraz doskonalszych urządzeń i materiałów warto inwestować w kompozyty światłoutwardzalne - technologię, którą i tak ponoć może wyprzeć ceramika? Rzecz jest warta rozważenia – głównie z następujących powodów:

• uzupełnienia protetyczne wykonane z niedrogiego kompozytu nie są zdecydowanie tańsze niżeli prace wykonane w kosztownej ceramice;

• tworzenie zestawu materiałów pomocniczych lub dodatkowych nie jest konieczne, a więc nie obciąża kieszeni technika, który może zainwestować w stosunkowo niedrogi kompozyt, mając jednocześnie możliwość stworzenia zestawu dodatków;

• kompozyt umożliwia tworzenie prac, które zadowolą coraz bardziej wymagających pacjentów;

• dostępne na rynku systemy kompozytowe powalają wszechstronnie wykorzystać potencjał materiału i możliwości technika.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”