Technika termoformowania znalazła swoje miejsce w laboratorium protetycznym. To formowanie tworzywa metodą, która polega na równomiernym nagrzaniu syntetyku występującego w postaci płyty i natłoczeniu uplastycznionego w ten sposób materiału na model roboczy z użyciem próżni albo nadciśnienia.

Do termoformowania używa się trzech podstawowych typów urządzeń:

• podciśnieniowych z pompą ssącą

• podciśnieniowych z układem do wytwarzania próżni

• nadciśnieniowych.

Wyboru odpowiedniego urządzenia dokonuje się w zależności od rodzaju prac, które mają być wykonane. Od doboru właściwego sposobu podawania czynnika formującego zależy precyzja dopasowania prac protetycznych. W przypadku wykorzystywania urządzeń wytwarzających nadciśnienie zakres ciśnienia roboczego oscyluje w granicach 2,5 do 6 barów; dla urządzeń wytwarzających podciśnienie wartość ta wynosi ok. 0,7 bara.

Proces uplastyczniania odbywa się w tych urządzeniach poprzez nagrzewanie materiałów różnego typu elementami grzejnymi. W rozwiązaniach tradycyjnych stosowane są grzałki oporowe, które doprowadzają do uplastycznienia materiału w czasie zależnym od temperatury otoczenia. Mankamentem tego rozwiązania jest nierównomierne rozkładanie się ciepła, a w przypadku, kiedy urządzenie nie posiada kontroli poziomu temperatury, może dochodzić do przegrzania materiału i do powstania szeregu związanych z tym zjawiskiem efektów niepożądanych, takich jak pęcherzyki powietrza w strukturze lub porowatość powierzchni.

W nowoczesnych urządzeniach do termoformowania stosowane są promienniki podczerwieni, dzięki którym uzyskuje się równomierne nagrzewanie materiału i poprawę kontroli procesu uplastyczniania od pierwszej sekundy jego trwania. Kolejnym udogodnieniem jest automatyczna sygnalizacja informująca o właściwym stopniu przygotowania termicznego materiału do dalszej obróbki.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”