Rekonstrukcja tkanek twardych zęba materiałem kompozytowym jest obecnie znacznie prostsza niż jeszcze kilka dekad temu. Ułatwienie pracy stomatologa i technika dokonało się m.in. dzięki rozwojowi technologii polimerów. Dzięki temu na rynku pojawiły się nowe materiały na uzupełnienia – tak różne od stosowanych jeszcze parędziesiąt lat temu, że praktycznie trudno porównywać kompozyty z II połowy XX wieku z obecnie stosowanymi.

Znana od lat 90-tych ubiegłego wieku matryca PEX (Phenolic Epoxine Monomer) to dziś powszechnie stosowane rozwiązanie w stomatologii i technice dentystycznej. Dzięki strukturze chemicznej kompozyt nadaje się do wykonywania prac protetycznych wymagających szczególnej wytrzymałości na siły pojawiające się w jamie ustnej – np. u osób z bruksizmem. Zaletami nie do przecenienia w pracy z materiałami PFX są:

• łatwość i szybkość obróbki

• wysoka estetyka wykonanych prac

• niski skurcz linearny

• uniwersalność – mogą być stosowane do prac ręcznych lub maszynowych.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”