Zanim protezy zębowe trafią do użytkownika już na stałe, powinny przejść przez skrupulatną kontrolę oceniającą poprawność wykonania uzupełnienia. Kontrolę próbnej protezy częściowo osiadającej przeprowadza się na modelu oraz w jamie ustnej pacjenta. Wnioski i uwagi wynikające z kontroli protetyk powinien zanotować na karcie laboratoryjnej i odesłać do pracowni, by technik dentystyczny przed wykonaniem właściwej protezy mógł dokonać ewentualnych korekt.

Kontrola obejmuje sprawdzenie:

• poprawności ustawienia zębów, ich kształtu i wielkości w porównaniu do zębów własnych pacjenta;

• poprawności wysokości zwarcia i kontaktów okludalnych;

• zasięgu płyty, prawidłowości jej przylegania do podłoża i poprawności jej wymodelowania ze szczególnym uwzględnieniem pobrzeży i anatomicznych krzywizn;

• poprawności wykonania klamer mocujących i umieszczenia ich na zębach – nieprawidłowe umiejscowienie klamry lub jej niewłaściwe zamocowanie może być przyczyną utrudnień podczas wprowadzania protezy na podłoże a nawet uniemożliwić tę czynność; nieprawidłowości te mogą też powodować pękanie lub powstawanie innych uszkodzeń protezy.

Kolejnym etapem kontroli jest ocena protezy w jamie ustnej pacjenta, podczas której sprawdza się:

• zgodność ze stanem klinicznym

• prawidłowość ułożenia protezy w jamie ustnej

• prawidłowość kontaktów zębów podczas wykonywania ruchów szczęk;

• zasięg, wymodelowanie i przyleganie płyty uzupełnienia; powinno się uwzględnić wpływ tych parametrów na wygląd rysów twarzy.

Źródło: Opracowanie własne