Czasy, kiedy uzupełniania protetyczne wykonywane były wg uniwersalnego wzorca, minęły. Współcześnie technik dentystyczny ma do dyspozycji tak różnorodne materiały, że przygotowanie pracy protetycznej zgodnie z zasadą uniwersalizmu, byłoby grzechem marnotrawstwa możliwości, które znajdują się w zasięgu ręki i wyobraźni protetyka. Nie trzeba być jednak wynalazcą i odkrywcą, aby stworzyć protezę stomatologiczną, która doskonale naśladowałaby wytwory natury. Trzeba jedynie wykazać się:

• spostrzegawczością i umiejętnością wnikliwej obserwacji

• umiejętnością odtworzenia w sztucznym materiale tego, co powstało w sposób naturalny

• doskonałą znajomością właściwości materiałów, z których będzie wykonywana proteza.

Aby odtworzenie cech naturalnego zęba w ceramice było możliwe, pamiętamy o zasadzie, że praca nad pojedynczym zębem wymaga takiego nakładania poszczególnych warstw ceramiki, by ostateczny efekt harmonijnie komponował się z właściwościami zębów, z którymi syntetyczny twór będzie sąsiadował. Tu każdy błąd będzie widoczny w postaci różnicy w odcieniu, przezierności czy kształcie. Natomiast przy odtwarzaniu kilku zębów z przedniego odcinka łuku zębowego popełnienie drobnych pomyłek, które w ostatecznym rozrachunku nie wpłyną jednak na obniżenie efektu harmonii z naturalną częścią uzębienia, nie przekreśli starań technika o wykonanie perfekcyjnej kopii natury.

Odtworzenie dzieła natury w ceramice wymaga dokładnego poznania właściwości tego pierwszego, co uzyskuje się przez analizę:

• zdjęć naturalnego uzębienia przyszłego użytkownika protezy;

• struktury wewnętrznej i zewnętrznej naturalnych, zdrowych zębów (np. usuniętych z powodu choroby dziąseł) – badanie wykonuje się okiem nieuzbrojonym, z wykorzystaniem sprzętu powiększającego obraz i zimnego światła, dzięki któremu można zaobserwować optykę wnętrza zęba.

Źródło: Opracowanie własne