Dentysta i lekarz – dwa zawody medyczne, podobne, a jednak różne. Podobieństw jest zdecydowanie więcej niż różnic. Najważniejsza z tych ostatnich to obszar posiadanej wiedzy: podczas nauki przyszły lekarz zgłębia tajniki medycyny, zagadnienia stomatologii poznając jedynie bardzo powierzchownie; z kolei przyszły dentysta, oprócz tego, że zdobywa w pierwszej kolejności wiedzę związaną z jamą ustną i przyległymi do niej obszarami, to musi też poznać nieco tajników z zakresu nauk medycznych – bo człowiek to skomplikowana maszyneria: zjawiska zachodzące w jamie ustnej nie pozostają bez wpływu na działanie innych obszarów ciała i odwrotnie. Kolejna różnica to czas trwania studiów: dla lekarza to 6 lat, a dla stomatologa – 5 lat.

Podobieństw między nauką na kierunku lekarskim i stomatologicznym jest sporo:

• Studenci obu kierunków, poza wiedzą z medycyny lub stomatologii i odbyciem praktyk zawodowych, muszą mieć wiadomości z zakresu ratownictwa i ubezpieczeń.

• Osoby zdecydowane na naukę w zawodzie dentysty lub lekarza powinny być humanistami z umiejętnością precyzyjnego myślenia – będą bowiem mieli do czynienia w swojej pracy zawodowej z ludźmi, ich problemami, cierpieniem i emocjami, a jednocześnie będą musieli podejmować szybkie decyzje związane z leczeniem i ingerencją w działanie organizmu, niejednokrotnie zetkną się też z problemami natury etycznej. Ani dentysta, ani lekarz nie mogą patrzeć na pacjenta jak na zbiór osobnych części – bo pacjent to całość, a składa się na nią soma i psyche. Jeśli dentysta o tym zapomni, nie uda mu się wyleczyć pacjenta na przykład z bruksizmu – wprawdzie załata uszkodzone zgrzytaniem zębów szkliwo, ale jeśli nie uświadomi pacjentowi, że problemy z zębami to efekt napięć psychicznych i stresu, ów wróci w krótkim czasie na kolejne leczenie zniszczonych zębów.

• Dentysta i lekarz to zawody zaufania publicznego – wynika to między innymi z faktu, że pacjenci powierzają w ręce medyków to, co najcenniejsze, czyli życie i zdrowie. Ponadto dentysta i lekarz codziennie będą stykać się z tajemnicami powierzanymi im przez chorych. Najczęściej będą do poufne informacje dotyczące zdrowia, o których pacjent nie rozmawia czasem nawet z najbliższymi w domu. Powierzanie sekretów wymaga od medyka umiejętności dochowania tajemnicy i dyskrecji – wprawdzie warunkowane to jest odpowiednimi przepisami nakazującymi zachowanie tajemnicy zawodowej, ale oprócz tego obowiązek ten wynikać powinien z głosu sumienia i etyki zawodowej.

Źródło: „Perspektywy”