W Polsce studia m.in. na kierunkach lekarsko-dentystycznych i farmaceutycznych to kształcenie w systemie jednolitym. Jednak od pewnego czasu w naszym kraju dla części innych kierunków studiów funkcjonuje kształcenie dwustopniowe, które umożliwia absolwentom szybsze wejście na rynek pracy i ułatwia mobilność. „Wystarczyło sześć lat, żeby studia dwustopniowe stały się naturalną drogą zdobywania wykształcenia wyższego. Właśnie na polski rynek pracy wchodzi pierwsze pokolenie magistrów „bolońskich", czyli tych, którzy ukończyli dwa stopnie studiów” - można przeczytać w „Perspektywach” z 26.03.2012 r.

Proces Boloński, czyli podział studiów najpierw na dwa, a potem na trzy stopnie (licencjackie, magisterskie, doktoranckie), był jednym z filarów reformy kształcenia wyższego w Europie.

Dwustopniowe studia z założenia mają:

• służyć lepszemu przygotowaniu absolwentów do sprostania nowym wymaganiom rynku pracy;

• umożliwiać lepszą tzw. mobilność pionową, czyli zmianę kierunku studiów, kiedy ukończy się kształcenie na pierwszym stopniu studiów;

• umożliwiać zdobycie wyższego wykształcenia większej liczbie osób oraz tym, którzy nie potrafią sprostać wymaganiom programu studiów na poziomie magisterskim;

• zapewniać wykształcenie interdyscyplinarne;

• zapewniać szybsze wchodzenie na rynek pracy i umożliwiać kontynuowanie nauki łączonej z pracą zarobkową.

To, ile trwają poszczególne stopnie studiów, zależy od kierunku oraz od uczelni. Studia II stopnia trwają 3-4 semestry; czas ten sankcjonuje polskie prawo.

Absolwent studiów I stopnia może kontynuować kształcenie na tym samym kierunku, zdecydować się na przerwanie edukacji po zakończeniu tego etapu studiowania, zachowując przy tym prawo do kontynuowania nauki w przyszłości, lub też rozpocząć studia II stopnia na innym kierunku. Z powodu tego, że nie ma prawnych przeciwwskazań do studiowania innego kierunku na II stopniu studiów, ale też nie ma przepisów określających, czy w tej sytuacji student ma obowiązek uzupełniać jakieś treści programowe, istnieje wielkie zróżnicowanie w regułach rekrutacji na studia II stopnia określanych indywidualnie przez uczelnie.

Polskie uczelnie coraz częściej traktują studia I stopnia jak przygotowanie do podjęcia nauki na studiach II stopnia niezwiązanych z kierunkiem poprzednio studiowanym przez absolwenta z tytułem licencjata. Istnieją jednak pewne prawne ograniczenia dla określonych kierunków studiów, w myśl których studia II stopnia mogą podjąć jedynie osoby, które ukończyły ten sam lab podobny kierunek studiów I stopnia.

Źródło: „Perspektywy”