Zespół naukowy z Brazylii postanowił opracować, wdrożyć i ocenić kształcenie teoretyczno-praktyczne studentów kierunków stomatologicznych z wykorzystaniem aktywnych metod służących rozwojowi umiejętności diagnozowania erozji zębów; i porównać ten system do tradycyjnej metody nauczania.

Uczestnicy badania zostali przydzieleni do dwóch grup: w grupie kontrolnej nauka opierała się wyłącznie na zajęciach teoretycznych, Natomiast w grupie testowej kształcenie uczestników odbywało się poprzez zajęcia teoretyczno-praktyczne, pod czujnym okiem osób monitorujących/opiekunów. Kształcenie teoretyczne obejmowało informacje dotyczące erozji zębów, natomiast szkolenie praktyczne bazowało na ćwiczeniach i dyskusjach oraz diagnozowaniu uszkodzeń szkliwa w oparciu o zbiór zdjęć i usunięte zęby. Okazało się, że uczestnicy z grupy testowej wykazywali lepszą umiejętność diagnozowania erozji zębów w porównaniu do uczestników z grupy kontrolnej, a skuteczność diagnozowania erozyjnych uszkodzeń szkliwa była w tej grupie porównywalna w przypadku wykorzystania zdjęć i zębów po ekstrakcji.