Ubytek jednego zęba bezwzględnie wymaga leczenia, gdyż pozostawiona luka powoduje „rozejście się” sąsiadujących z nią zębów, a w konsekwencji – wewnętrzne i zewnętrzne zmiany w całej jamie ustnej.

Aby temu zapobiec, stomatolog może zaproponować jedną z najpowszechniejszych ścieżek leczenia protetycznego, by uzupełnić powstałą lukę. Najczęściej do uzupełnienia wykorzystuje się metalowe mosty licowane ceramiką, uzupełnienia pełnoceramiczne czy klasyczne mosty uzupełniające. Jednak nie w każdym przypadku klinicznym mogą być one zastosowane. Problem pojawia się najczęściej u młodych pacjentów, ponieważ założenie tradycyjnego mostu wiąże się z koniecznością szlifowania zębów sąsiadujących. Trudności występują również u pacjentów starszych, którzy przeszli leczenie endodontyczne. Zęby wówczas obciążone są dużym ryzykiem złamania – niebezpieczeństwo uszkodzenia wynika z rys i pęknięć w obrębie szkliwa. W takiej sytuacji dentysta może zaproponować wstawienie implantu. Z tego rozwiązania nie mogą jednak skorzystać osoby uczulone na składniki wszczepu.

Alternatywą może stać się adhezyjnie łączony z tkankami most kompozytowy wzmocniony włóknem szklanym. Jego założenie nie wymaga ingerencji w tkankę jamy ustnej pacjenta, a estetyka wykonania uzupełnienia jest na wysokim poziomie.