Zabiegi stomatologiczne wykonywane u zwierząt stają się coraz bardziej popularne. Wzrasta też ryzyko przeniesienia czynników zakaźnych na wykonujące zabiegi osoby. U zwierząt wykonuje się już nie tylko czyszczenie jamy ustnej, usuwanie kamienia czy chorych albo uszkodzonych zębów, ale przeprowadzane są również inwazyjne zabiegi chirurgiczne w obrębie jamy ustnej, a niektóre gatunki czworonogów poddaje się leczeniu protetycznemu i ortodontycznemu. Stomatolog i technik dentystyczny, którzy pracują z ludźmi, w znikomym stopniu są narażeni na kontakt z wirusami przenoszonymi przez zwierzęta. Do kontaktu z tymi czynnikami zakaźnymi w przypadku osób niezwiązanych z opieką nad zwierzętami dochodzi poza miejscem wykonywania pracy zawodowej. Wirusy odzwierzęce stanowią zatem największe zagrożenie głównie dla osób specjalizujących się w stomatologii zwierzęcej. Do najbardziej niebezpiecznych wirusów odzwierzęcych, z którymi osoby te mogą się zetknąć podczas wykonywania obowiązków zawodowych, należą:

• Wirus wścieklizny – zakażenie może wystąpić na skutek ugryzienia zarażonego wścieklizną psa lub innego zwierzęcia domowego czy dzikiego podczas wykonywania zabiegu stomatologicznego lub podczas przygotowania zwierzęcia do leczenia. Z tego powodu u osób szczególnie narażonych stosuje się szczepienia profilaktyczne.

• Wirus ptasiej grypy – jest to podtyp wirusa grypy. Czynnik ten został wykryty u drobiu 8 lat temu w południowo-wschodniej Azji.

• Wirus środkowoeuropejskiego kleszczowego zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych – czynnik zakaźny przenoszony przez kleszcze z gatunków Ixodes ricinus i Dermacentor reticulatus żyjące w naszych lasach liściastych i mieszanych. Jedyną ochronę przed zakażeniem stanowią szczepienia profilaktyczne. Przed tym wirusem warto zabezpieczyć się nawet wtedy, kiedy nie jest się zawodowo związanym z udzielaniem pomocy zwierzętom dzikim – zarażony wirusem kleszcz może zaatakować każdego.

Źródło: „Przyjaciel przy Pracy”