Metody podawania znieczulenia:

• doustna (wewnatrzustna i zewnątrzustna),

• dożylna,
• domięśniowa,
• wziewna,
• doodbytnicza.

Jak podawać znieczulenie, aby nie było ono bolesne dla dziecka?

• dziecko powinno znajdować się w pozycji siedzącej (gdy leży, czuje się bardziej zagrożone),

• powinno się stosować znieczulenie powierzchniowe,

• należy używać cienkich i krótkich igieł,

• dziecko nie powinno widzieć strzykawki,

• znieczulenie należy podawać powoli.

Dziecku należy podawać znieczulenie ze szczególną ostrożnością, gdyż może ono utrudniać tę czynność i spowodować niewłaściwe podanie środka (szczególnie gdy nie skończyło jeszcze 4 lat). Dlatego często przed podaniem znieczulenia stosuje się środki uspakajające lub znieczulenie powierzchniowe.

Znieczulenie u dzieci rozpoczyna działanie szybciej niż u pacjenta dorosłego.

• krwawienie,
• gorączka,
• obrzęki,

• uczulenia na konserwant zawarty w znieczuleniu,

• nudności, wymioty,

• ból gardła,

• zaburzenia smaku, widzenia, równowagi,

• omdlenie (które może mieć miejsce także przed podaniem znieczulenia i być wynikiem stresu, strachu),

• niedokrwienie tkanek,

• krwiaki tkanek

• ból,

• złe samopoczucie.

W większości przypadków objawy te ustępują samoistnie.

• złamanie igły,

• owrzodzenia wargi dolnej,

• przedawkowanie środka znieczulającego,

• omdlenie,
• pobudzenie,

• zimny pot,

• przyspieszona akcja serca,

• słabe tętno,

• niskie ciśnienie,

• utrata świadomości,

• problemy z oddychaniem.

Jeśli któryś z tych objawów się pojawi, należy poinformować o tym stomatologa, który podejmie odpowiednie działania w celu ich usunięcia.

• Przed podaniem znieczulenia powinni poinformować stomatologa o stanie zdrowia swojego dziecka: o chorobach, przyjmowanych lekach i środkach, na które jest uczulone.

• Jeśli planowane jest podanie znieczulenia ogólnego lub złożonego, powinni porozmawiać ze stomatologiem, poprosić o wskazówki dotyczące przygotowania do zabiegu (np. jak długo przed zabiegiem dziecko nie może spożywać pokarmów) i zachowania po zabiegu (np. jak długo powinno być pod dokładną obserwacją).

• Powinni wytłumaczyć dziecku, żeby nie wykonywało gwałtownych ruchów i nie wyrywało się podczas podawania znieczulenia, gdyż utrudnia tym pracę lekarzowi.

• Powinni zwrócić uwagę na to, czy gabinet, w którym ma być leczone dziecko (i w którym ma otrzymać znieczulenie) jest wyposażony w leki, sprzęt i aparaturę, niezbędną w razie powikłań.