Przedwczesna utrata zębów w okresie rozwojowym niesie za sobą szereg poważnych konsekwencji. Występuje ryzyko przemieszczania się zębów, a w konsekwencji – utrata przestrzeni niezbędnej do prawidłowego wyrzynania się zębów stałych. W wyniku przerwania ciągłości łuku zębowego może dojść do ograniczenia zdolności żucia oraz upośledzenia wymowy.

Najczęstszą przyczyną braków w uzębieniu u dzieci jest próchnica, spowodowana nieodpowiednią dietą i brakiem higieny w obrębie jamy ustnej lub higieną niesystematyczną albo niedbałym szczotkowaniem zębów. Pośrednią przyczyną staje się tutaj niski poziom edukacji rodziców lub opiekunów.

Kolejnym najczęściej występującym czynnikiem prowadzącym do przedwczesnej utraty zębów są urazy części twarzowej. Przyjmuje się, że okresy krytyczne występują pomiędzy 1-2, 4-6 oraz 7-12 rokiem życia. To czas, kiedy dziecko najintensywniej eksploruje otaczający go świat.

Do zaburzeń pracy układu stomatognatycznego prowadzą również procesy nowotworowe oraz wrodzone wady genetyczne, których konsekwencją jest niepełne uzębienie.