Dysplazję zębiny typu I jak i II zalicza się do pierwotnych zaburzeń, uwarunkowanych genetycznie.

• Dysplazja zębiny typu I — charakteryzuje się szczątkowym wykształceniem korzeni zębowych. Choroba ta jest stosunkowo rzadko notowana; częstotliwość występowania określa się jako 1:100000. Na zdjęciu rtg można zaobserwować krótkie, stożkowate korzenie, brak jest również kanałów korzeniowych. Zębina korzeniowa jest atypowa – zawiera zwapniałe kanaliki. Z kolei korony zębów mlecznych i stałych mają wygląd niezmieniony, na ogół prawidłową barwę, czasem nieznaczną bursztynową transparencję lub niebieskawy bądź brązowy odcień. Z uwagi na brak prawidłowo rozwiniętych korzeni, zęby wykazują dużą ruchomość, przez co w bardzo krótkim czasie następuje ich utrata.

• Dysplazja zębiny typu II — dotyczy zębiny koronowej. Powoduje odmienne objawy zarówno w przypadku uzębienia mlecznego jak i stałego. W przypadku zębów mlecznych, ich kolor ulega zmianie. Dodatkowo nie posiadają one komory miazgi. W przypadku zębów stałych, ich wygląd nie ulega zmianie, ale w obrazie rtg można zaobserwować komorę miazgi w kształcie płomienia.

Oba przypadki wymagają leczenia implantologicznego.