Niewykształcenie zawiązków zębów to przykład agenezji. Dotyka ona rodzaj ludzki od zarania dziejów, bo przypadki braku zębów z powodu niewykształcenia się zawiązków notowane są w znaleziskach z epoki paleolitycznej.

Przypadłość najczęściej towarzyszy innym zaburzeniom i dotyczy głównie zębów stałych. Częściej notuje się ją u dziewcząt niż u chłopców i w odniesieniu do dolnych drugich zębów przedtrzonowych oraz bocznych górnych zębów siecznych i drugich górnych zębów przedtrzonowych. Wymaga wielokierunkowego leczenia – w tym leczenia protetycznego.

Wyróżnia się tu:

• hipodoncję – brak 1-5 zawiązków zębowych;

• oligodoncję – brak 6 i więcej zębów;

• anodoncję – to wrodzone bezzębie.

Za przyczynę agenezji zawiązków zębów uznaje się głównie nieprawidłowości genetyczne, ale tłumaczy się ją również filogenetycznymi (wynikającymi z ewolucji) zmianami w uzębieniu spowodowanymi zmianą sposobu odżywiania się gatunku ludzkiego. Zawiązki zębów mogą być także zniszczone przez przebyte we wczesnym dzieciństwie naświetlania i chemioterapię lub jeszcze wcześniej – w łonie matki z powodu przyjmowania przez kobietę ciężarną leków (np. przeciwpadaczkowych) lub z powodu złej diety przyszłej matki albo przebytych przez nią chorób.

Źródło: Opracowanie własne