Dentysta ma do dyspozycji szereg nowoczesnych produktów używanych do leczenia próchnicy i odtwarzania usuniętych lub utraconych tkanek uzębienia. Materiały te powinny charakteryzować się: łatwością stosowania, dobrymi parametrami fizycznymi i biologicznymi, bezpieczeństwem pod względem chemicznym.

• Materiały tymczasowe – powinno się je łatwo zarabiać, aplikować i usuwać; muszą tworzyć szczelne wypełnienia, obojętne względem okolicznych tkanek, nie mogą wykazywać przewodnictwa termicznego. Do tej klasy materiałów zaliczane są: dentyna wodna, eugenolan cynku, cementy prowizoryczne oraz specyficzne masy światło- lub chemoutwardzalne.

• Materiały podkładowe – muszą być biokompatybilne z tkankami jamy ustnej, wykazywać działanie odontotropowe względem miazgi i twardych tkanek zęba, cechować powinna je właściwa adhezja i adaptacja brzeżna, elastyczność i wytrzymałość, muszą być neutralne pod względem chemicznym oraz nie wykazywać przewodnictwa termicznego. Do tej klasy materiałów zalicza się: cementy: szkło-jonomerowe, karboksylowe, fosforanowe; lakiery podkładowe, linery oparte na żywicach polimerowych, materiały na bazie Ca(OH)2 twardniejące lub nietwardniejące.

• Materiały do wypełnień stałych – wymaga się, by dzięki użyciu tych produktów możliwe było odtworzenie cech zębiny i szkliwa, które decydują o estetyce odtworzonej korony. Istotne jest też by materiały te nie ulegały korozji ani zniszczeniu pod wpływem warunków panujących w jamie ustnej i miały wymaganą homogenność i wytrzymałość mechaniczną. Materiały te powinny także cechować się doskonałym przyleganiem i szczelnością brzeżną, brakiem kontrakcji i ekspansji wtórnej, stałością objętości, odpornością na działanie śliny. Nie mogą one wywoływać alergii, wykazywać aktywności galwanicznej ani chemicznej. Do tej klasy materiałów zaliczane są: kompozyty: konwencjonalne i inteligentne, mikrocząsteczkowe, hybrydowe; cementy szkło-jonomerowe, ormocery, ceromery, kompomery, giomery, amalgamaty.

Źródło: „Vademecum Stomatologa”