Pacjent
- Warto wiedzieć
- Coś na ząb
- Wybielanie zębów
- Choroby i leczenie
- Estetyka
- Higiena
- Ciekawostki ...
- Dowiedz się jak...
- Forum
- Baza gabinetów
- Pytania do ekspertów
- Subskrypcja
- Ogłoszenia - Pacjent
- Partnerzy portalu
- Tagi
- Bruksizm
- Ciąża a zęby
- Dental TV
- Kamień nazębny
- Korony
- Leczenie kanałowe
- Licówki
- Mosty
- Strach przed dentystą
- Vademecum Pacjenta
- Zęby mądrości
- Znieczulenia
- 22-06-2020
Dzięki pracom bioarcheologicznym, podczas których bada się m.in. zęby, można bardzo wiele dowiedzieć się na temat przebiegu epidemii i określić, dla której grupy osób zakażenie konkretną bakterią bądź wirusem było w wiekach przeszłych największym zagrożeniem. Bioarcheolodzy po zbadaniu zębów, elementów szkieletowych i pozostałości innych tkanek potrafią określić, w jakim wieku była osoba w chwili śmierci. Następnie demografowie zaangażowani w badania rysują profile wiekowe populacji, które zginęły w wyniku epidemii.
Dzięki takim właśnie badaniom dowiedzieliśmy się, że większość zakażeń o charakterze epidemicznym dotyka najczęściej nieproporcjonalnie często z osoby z najsłabszym układem odpornościowym, zwykle bardzo młode lub bardzo leciwe. Inaczej było natomiast podczas epidemii Czarnej Śmierci. XIV-wieczne groby grupowe zawierają bowiem typowe rozkłady wiekowe znalezione na cmentarzach, na których – o czym wiemy ze źródeł pisanych – spoczywają osoby, które nie były ofiarami zarazka. Z kolei pandemia grypy z 1918 roku była niezwykła, ponieważ uderzyła najmocniej w osoby z najsolidniejszym układem odpornościowym, czyli w zdrowych, młodych dorosłych.