Paradontopatia, zwana też periodontopatią to przewlekłe zapalenie tkanek przyzębia. Jest to choroba postępująca, a nieleczona może doprowadzić do utraty nawet zdrowych zębów. Cierpi na nią 99% populacji dorosłych w Polsce. Wywołują ją bakterie bytujące w jamie ustnej, szczególnie gromadnie występujące na płytce nazębnej, której odkładanie na powierzchni zęba jest zjawiskiem normalnym. Jednak płytkę trzeba usuwać – podstawowym (i najskuteczniejszym) sposobem usuwania nalotu, a przez to niedopuszczania do powstania stanów zapalnych przyzębia, jest systematyczna, staranna higiena jamy ustnej. Kosztuje tyle, ile dobra szczoteczka, skuteczna pasta, kubek wody i zajmuje kilkanaście minut dziennie.

Na zapalenia w obrębie przyzębia szczególnie narażone są osoby z hiperglikemią. Zbyt wysoki poziom cukru we krwi sprzyja rozwojowi mikroflory bakteryjnej, ponieważ powoduje obniżenie pH w ślinie, a to z kolei aktywuje bakterie. Przedłużające się stany hiperglikemiczne prowadzą do mikroangiopatii, a w konsekwencji do destrukcji naczyń włosowatych i miejscowej martwicy niedokrwionych tkanek. Spada też zdolność do procesów odtwórczych oraz osłabiają się siły obronne organizmu.

Jak czytamy w „Gazecie Farmaceutycznej”: „Parodontopatia nie jest powikłaniem specyficznym dla cukrzycy. Ale cukrzyca jest czynnikiem ryzyka chorób przyzębia. Cierpi na nie niemal 90 proc. diabetyków. Winą za ten stan obarcza się m.in. mikroangiopatię. Ona też sprawia, że u osób z cukrzycą choroby przyzębia mają cięższy przebieg, a pacjenci wymagają specjalistycznej opieki.”.

Chore przyzębie jest zaczerwienione, tkliwe i rozpulchnione. Dziąsła często krwawią, a na śluzówce mogą pojawiać się nadżerki i wrzodziejące rany. Następuje odsłonięcie szyjek zębowych, wytworzenie kieszonek dziąsłowych, a później destrukcja kości szczęk, co prowadzi do rozchwiania i utraty zębów.

Leczenie paradontopatii zależy od stopnia zaawansowania choroby. Zawsze jednak zaczyna się od dokładnego oczyszczenia zębów i przyzębia z płytki, kamienia oraz resztek organicznych, zalegających w jamie ustnej.

Źródło: „Gazeta Farmaceutyczna”