Fluor zawarty w preparatach do utrzymania higieny jamy ustnej może występować pod postacią związków organicznych (np. aminofluorek) lub nieorganicznych (np. fluorek sodu, fluorek cynawy). Użycie podczas szczotkowania pasty do zębów lub po nim – płynu do płukania jamy ustnej zawierających fluor nieorganiczny powoduje, że związki tego pierwiastka rozlokowują się w jamie ustnej przypadkowo. Organiczny aminofluorek, z uwagi na swoją polarną budowę (zawiera fragment hydrofobowy – bez powinowactwa do wody i hydrofilowy – z powinowactwem do wody) nie rozkłada się losowo w jamie ustnej. Każda jego cząstka elementem hydrofilowym lgnie tam, gdzie jest wilgoć pochodząca ze śliny, czyli do śluzówki jamy ustnej i szkliwa. Pokrywa w ten sposób całą jamę ustną warstwą chroniącą tkanki przed atakiem patogenów, w tym bakterii próchnicy.

Źródło: Opracowanie własne