Aloes od wieków znany jest ze swych wybitnie leczniczych właściwości. Jednym ze związków o wysokiej użyteczności biologicznej izolowanym z aloesu jest acemannan, czyli acetylowany glukomannan. To mieszanina różnej długości polimerów cukrowych, składających się głównie z mannozy (ponad 90 proc. składu) oraz galaktozy i glukozy. Acemannan powstaje w leukoplastach – to pozbawione barwnika fotosyntetyzującego komórki znajdujące się w śluzowej warstwie leżącej pod skórką liści, czyli w żelu aloesowym.

Acemannan wykazuje szerokie spektrum działania:

• wspomaga i przyspiesza gojenie się uszkodzeń tkanek;

• stymuluje aktywność układu odpornościowego;

• wykazuje silną aktywność przeciwnowotworową, przeciwzapalną, przeciwgrzybiczą, przeciwwirusową i przeciwbakteryjną.

Dzięki tak rozmaitym i kompleksowym właściwościom, acemannan przebadano pod kątem użyteczności w różnych chorobach jamy ustnej. Wyniki badań naukowych potwierdziły jego skuteczność w leczeniu:

• poekstrakcyjnego zapalenia kości zębodołu – zaaplikowany w postaci opatrunku skutecznością ustępował tylko terapii laserowej, a okazał się ponad 7-krotnie bardziej efektywny w prewencji suchego zębodołu od antybiotyku klindamycyny;

• nawracających aft jamy ustnej – dowiedziono, że acemannan może być alternatywą dla stosowanych miejscowo kortykosteroidów;

• po amputacji miazgi zębodołu – acemannan przyspiesza m.in. proliferację komórek miazgi, odtwarzanie zębiny oraz mineralizację, a w badaniu porównującym jego skuteczność z efektywnością wodorotlenku sodu otrzymano dla obu substancji porównywalne wyniki w badaniach klinicznych i radiologicznych, ale już badania histopatologiczne wypadły na korzyść acemannanu;

• ubytków tkanek – połączenie acemannanu i chitozanu może być wykorzystywane do wytwarzania materiałów biologicznych, z których powstaną rusztowania pod odnawiające się tkanki, lub preparatów służących regeneracji i uzupełnieniu tkanek.

Acemannan z uwagi na swoją lepkość i gęstość może stanowić alternatywę dla tradycyjnych klejów do protez i poprawić ich właściwości.

Źródło: Czytelnia Medyczna