Marcin Aluchna

---

Streszczenie

W artykule omówiono metodę postępowania podczas wykonywania nieplastycznych wypełnień z materiałów złożonych, określaną jako metoda bezpośrednia. Podkreślono jej odmienność od metody pośredniej i półpośredniej oraz od postępowania związanego z wykonywaniem tradycyjnych wypełnień bezpośrednich. Przedstawiono równie ż zasady preparacji, a także sugestie dotyczące procedury cementowania tego typu uzupełnień.

---

Odwiecznym marzeniem stomatologów jest tworzenie wypełnień, które w sposób trwały i estetyczny odtwarzałyby utracone tkanki zęba. Do niedawna uzyskiwanie satysfakcjonujących efektów w rozległych ubytkach zębów trzonowych było możliwe wyłącznie dzięki wykonywaniu uzupełnień protetycznych, takich jak nakłady, wkłady i korony częściowe ze stopów złota. Powszechnie znane zalety uzupełnień tego typu: trwałość, biozgodność, możliwość adaptacji uzupełnienia do brzegu preparacji czy prosta procedura osadzania sprawiły, że stały się one doskonałym narzędziem do odtwarzania tkanek twardych w zębach bocznych (1). Brak naturalnego wyglądu znacznie jednak ograniczył ich stosowanie na rzecz prac ceramicznych, których walory estetyczne są powszechnie akceptowane przez lekarzy i pacjentów. Trzeba też podkreślić znacznie wyższą odporność ceramiki na zużycie w porównaniu z tkankami twardymi zęba. Prowadzi to do nierównomiernego ścierania się powierzchni żujących zębów naturalnych w stosunku do powierzchni takich uzupełnień (2).

 

Zobacz pełną treść artykułu