Z lekarzem rezydentem podpisywana jest umowa o pracę na czas określony z możliwością rozwiązania jej z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Jeśli jednak pracodawca rozwiąże taką umowę bez podania przyczyny, pracownik - lekarz może wnieść do sądu pozew o odszkodowanie na podstawie art. 50 par. 3 k.p. Umowy o pracę z rezydentem nie można bowiem rozwiązać nie podawszy przyczyny zwolnienia – wynika to ze szczególnego charakteru umowy z lekarzem odbywającym specjalizację w ramach etatu opłacanego ze środków ministerialnych.

Sąd Najwyższy w wyroku z 6 września 2005 r. SN (I PK 5/05, opubl: OSNAPiUS z 2006 r., nr 17 - 18, poz. 262, str. 715) zwrócił uwagę, że względem umowy o pracę z lekarzem rezydentem nie można mechanicznie stosować przepisów kodeksu pracy. Jest to bowiem umowa o szczególnym charakterze, którą należy traktować jak zawartą w celu przygotowania zawodowego – w tym konkretnym przypadku celem jest zdobycie specjalizacji przez lekarza, a umowa jest gwarancją stabilności zatrudnienia. Dodatkowo należy brać pod uwagę, że realizację wytyczonego celu umożliwia m.in. to, iż rezydentura jest finansowana ze środków publicznych. Rozwiązanie umowy z rezydentem bez podania przyczyny zwolnienia oznaczałoby przekreślenie możliwości realizacji tego celu. Ponadto par. 17 ust. 1 rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów z 20 października 2005 r. (Dz. U. nr 213, poz. 1779 z późn. zm.) określa obowiązek kontynuowania specjalizacji przez lekarza nawet w sytuacji, kiedy doszłoby do wcześniejszego rozwiązania umowy zawartej w ramach rezydentury. Z wymienionych powodów umowę tę należy traktować jako umowę o szczególnym charakterze, którą można rozwiązać za wypowiedzeniem tylko w przypadkach określonych w art. 196 k.p.

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”