„Konieczność udzielania świadczeń zdrowotnych zgodnie z wytycznymi czy standardami jest szczególnie kontrowersyjna, jeśli się weźmie pod uwagę autonomię lekarza w podejmowaniu decyzji medycznych” - można przeczytać w „Medycynie Praktycznej”

Lekarz i lekarz dentysta wykonują wolne zawody. Oznacza to, iż powinni posiadać wysokie kwalifikacje i poparte odbytymi praktykami kompetencje zawodowe. Wolny zawód daje lekarzowi niezależność w podejmowania decyzji, nakłada nań obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej oraz czyni odpowiedzialnym za szkody wynikłe w związku z czynnościami podejmowanymi podczas uprawiania zawodu. W związku z tym, iż wykonywanie zawodu lekarza i lekarza dentysty regulowane jest aktami normatywnymi, swoboda wyboru postępowania medycznego podlega jednak pewnym ograniczeniom. „(...) podejmowanie przez lekarza samodzielnych decyzji w szeroko pojętym procesie diagnostyczno-leczniczym należy rozumieć jako możliwość dokonania wyboru pomiędzy zweryfikowanymi i aktualnymi wskazaniami wiedzy medycznej, które są określone między innymi w wytycznych tworzonych dla poszczególnych dziedzin medycyny” - pisze mgr prawa, dr n. med. Justyna Zajdel w „Medycynie Praktycznej”. Autorka wymienia dwie kategorie sytuacji, w których mogą pojawić się problemy:

• kiedy lekarz lub lekarz dentysta odstępuje od zasad stosowania leku, które są ściśle określone w Charakterystyce Produktu Leczniczego (SmPC);

• gdy pojawia się konieczność konsultacji ze specjalistą odnośnie przypadłości pacjenta, a lekarz prowadzący opiekę, z powodu zaistnienia obiektywnych przyczyn, nie wypełni obowiązku wdrożenia i monitorowania leczenia zgodnego z aktualnymi wskazaniami wiedzy medycznej do czasu przeprowadzenia tejże konsultacji.

W każdym przypadku lekarz musi bezwzględnie przestrzegać aktów normatywnych; i podejmować decyzje zawsze zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, w oparciu o wytyczne ekspertów.

Źródło: „Medycyna Praktyczna”