Częstość występowania zmian próchnicowych i niepróchnicowych szyjki zębowej jest wysoka. Niestety, zmiany te często są leczone materiałem odbudowującym bez należytego poświęcenia uwagi ilości osłoniętego cementu/szkliwa, poziomowi kości międzyzębowej i ostatecznemu pożądanemu efektowi estetycznemu.

Zainteresowanie leczeniem uszkodzeń próchnicowych i niepróchnicowych szyjki zęba obecnie rośnie, z uwagi na stały wzrost liczebności populacji geriatrycznej. Warto pamiętać, że zmiany te są ważnymi składnikami długoterminowego rokowania odnośnie zdrowia jamy ustnej. Uszkodzenia w okolicy szyjki zębowej mogą doprowadzać do wielu rozmaitych problemów – począwszy od nieestetycznego wyglądu, poprzez nadwrażliwość zębiny, a także pogłębianie się uszkodzenia zęba wskutek gromadzenia się płytki nazębnej w ubytku. Nieleczone ubytki w tym obszarze powodują natomiast trudności w utrzymaniu higieny tego obszaru.

Aby leczenie zmian w obrębie szyjki zęba było skuteczne, należy zacząć od szybkiego i trafnego zdiagnozowania czynników etiologicznych. Można to zrobić, oceniając historię medyczną i dentystyczną pacjenta, a także poprzez kompleksowe badanie kliniczne, w którym sprawdza się erozję, ścieranie i abrazję. Warto pamiętać że w etiologię uszkodzeń powierzchni zębów w obrębie szyjki zęba może być zaangażowanych więcej czynników niż tylko jeden czy dwa – ma to bowiem wpływ na prawidłowe zaplanowanie leczenia nieprawidłowości.