Czy wprowadzenie nowego dokumentu potwierdzającego prawo wykonywania zawodu lekarza i lub lekarza dentysty w postaci plastikowej karty z chipem jest konieczne? Tak, bo to wymóg ustawowy, narzucony przez Ustawę z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia. Zmiany wymuszone zostają informatyzacją życia, w tym cyfryzacją służby zdrowia w Polsce.

- W Centrum Systemów Informatycznych Ochrony Zdrowia od kilku lat trwają prace nad wyposażeniem wszystkich pracowników zawodów medycznych – lekarzy i lekarzy dentystów, farmaceutów, pielęgniarek, diagnostów laboratoryjnych i fizjoterapeutów – w narzędzie zwane kartą specjalisty medycznego – wyjaśnia Zyta Kaźmierczak-Zagórska, wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej, przewodnicząca zespołu ds. koordynacji działań związanych z wydawaniem prawa wykonywania zawodu.

W zeszłym roku resort zdrowia zdecydował, że dla lekarzy i lekarzy dentystów powstanie jeden dokument, tzw. elektroniczne Prawo Wykonywania Zawodu. Będą w nim zawarte dane w dotychczasowym papierowym prawie wykonywania zawodu oraz dodatkowo podpis elektroniczny i specjalny „klucz” umożliwiający dostęp do systemów informatycznych ochrony zdrowia.
Elektroniczne Prawo Wykonywania Zawodu przyjmie postać karty poliwęglanowej z mikroprocesorem. Widoczne na niej będą podstawowe dane osobowe i biometryczne zdjęcie oraz wymienione wyżej informacje ukryte w chipie elektronicznym.

Co w sytuacji, kiedy taki dokument zagubi się albo zniszczy?
- Wciąż pracujemy nad rozwiązaniami na wypadek takich sytuacji. Bezdyskusyjna jest konieczność umożliwienia lekarzowi pracy po utracie karty – właśnie w trybie awaryjnym. Rozpoczęliśmy już współpracę z instytucją, która będzie takie dokumenty produkowała. Jest wstępny projekt, opracowano logistykę wydawania i autoryzacji ePWZ – mówi Z. Kaźmierczak-Zagórska

Będzie to dokument pierwszej kategorii, jak np. dowód osobisty, dlatego muszą być zachowane wszelkie względy bezpieczeństwa, gdyż lekarz swoim podpisem złożonym za pomocą karty będzie mógł np. uruchamiać znaczne środki publiczne.

Źródło: „Gazeta Lekarska”