Działalność gospodarcza, którą prowadzi dentysta, podlega pod przepisy o stosowaniu kas fiskalnych. „Dziennik Gazeta Prawna” w wydaniu z dnia 23.06.2014 r. przypomina, kiedy, co i jak należy ewidencjonować:

• Kluczowe znaczenie ma, kto w rzeczywistości kupuje usługę medyczną i jakie są obroty gabinetu.

• Jeśli należność za usługę wypływa z NFZ (bo nabywcą jest Fundusz, a pacjent to osoba uprawniona do odebrania usługi i nie uczestniczy w jej rozliczeniu), nie trzeba jej wprowadzać do kasy – co potwierdzają indywidualne interpretacje fiskalne: dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lipca 2011 r. (nr IPPP2/443560/11-4/KOM) i dyrektora IS w Katowicach z 15 marca 2011 r. (nr IBPP4/443-213/ /11/KG).

• Jeśli lekarz pracuje w przychodni, sytuacja jest podobna do tej z punktu wyżej. Pacjent może domagać się paragonu fiskalnego, kiedy korzysta z usług lekarza i z usług nierefundowanych przez NFZ.

• Jeśli lekarz pracuje jedynie pod szyldem przychodni ale na własny rachunek, wówczas przyjmuje wpłaty od pacjentów i zobowiązany jest do wystawiania paragonu – identycznie, jak przy prowadzeniu własnego prywatnego gabinetu.

• Limit uprawniający do zwolnienia ze stosowania kasy fiskalnej to obecnie 20 tys. obrotu w skali roku. Po jego przekroczeniu ma się 2 miesiące począwszy od końca miesiąca, w którym powstała nadwyżka, na zainstalowanie kasy.

• W przypadku, kiedy działalność gospodarcza rozpoczynana jest nie z początkiem roku, ale w trakcie jego trwania, limit ten oblicza się proporcjonalnie do czasu wykonywania usług.

Dla przypomnienia – przed zakupem kasy i rozpoczęciem ewidencjonowania, należy:

• złożyć odpowiednie zawiadomienie do naczelnika właściwego urzędu skarbowego

• dokonać fiskalizacji kasy u uprawnionego serwisanta

• w terminie do 7 dni od chwili fiskalizacji zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego dane dotyczące kasy (uzyskany podczas tego procesu numer ewidencyjny należy trwale nanieść na obudowę urządzenia i wpisać do książki kasy).

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”