W Polsce narodowa profilaktyka stomatologiczna nie istnieje: brakuje programów długoterminowych, opieki stomatologicznej w szkole, trwałych akcji edukacyjnych dla rodziców i dzieci oraz inicjatyw informacyjnych realizowanych podczas każdej wizyty u stomatologa. Z tego powodu rodzimi dentyści najczęściej parają się działalnością naprawczą: leczą próchnicę, łatają dziury w zębach i zmagają się z paradontozą. I na dodatek nie mogą przyjąć od ręki wszystkich potrzebujących pomocy stomatologicznej, ponieważ nie pozwalają im na to limity kontraktowe określone przez NFZ; a i lista świadczeń refundowanych przez Fundusz jest ograniczona. Z głośnego już raportu NIK na temat stanu polskiej opieki stomatologicznej oraz z danych Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia wynika, że sytuacja jest miejscami dramatyczna: pacjenci na darmowe plombowanie zęba muszą czekać miesiącami, a liczba stomatologów przyjmujących w ramach kontraktu systematycznie spada. W tej sytuacji 80 proc. polskiego społeczeństwa leczy zęby prywatnie. Jednak z uwagi na fakt, że nie każdego stać na opłacanie prywatnych wizyt w gabinecie dentystycznym, wielu pacjentów decyduje się na wielomiesięczne oczekiwanie na wizytę w gabinecie mającym podpisany kontrakt z NFZ. W tym czasie stan zdrowia jamy ustnej pogarsza się i zamiast profilaktyki konieczne staje się leczenie.

- Tak naprawdę leczenie to już porażka Powinno się do niego nie dopuszczać — uważa Anna Lella z Prezydium Naczelnej Izby Lekarskiej. - A wieloletnich programów profilaktycznych właściwie nie ma. Są akcje, zrywy, chwilowi sponsorzy. Ale to nie załatwia sprawy. Tak jak codziennie myjemy zęby, tak codziennie powinniśmy dbać o profilaktykę. Wiele schorzeń jamy ustnej jest do uniknięcia.

Źródło: „Puls Medycyny”