Stomatolog, technik dentystyczny, asysta stomatologiczna i wszystkie inne osoby, które mają kontakt z materiałem potencjalnie zakaźnym, mogą być podczas wykonywania obowiązków zawodowych narażone na zakażenie wieloma czynnikami chorobotwórczymi. Obowiązkiem pracownika jest przestrzeganie przepisów i procedur warunkujących bezpieczeństwo i higienę pracy, ale to pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia warunków, w których osoby zatrudnione mogą pracować bezpiecznie. Do obowiązków pracodawcy należy także przeprowadzanie analizy mocnych i słabych stron rozwiązań i procedur bezpieczeństwa stosowanych lub wdrażanych w miejscu pracy oraz sporządzanie raportów: z samej analizy i ze zdarzeń, w czasie których doszło do przerwania ciągłości tkanek u personelu zatrudnionego w lecznicy. W praktyce zdarza się, że nie wszystkie skaleczenia są odnotowywane, wyjaśniane i monitorowane, a to oznacza, że nie można ze 100-procentową pewnością podać, jaki odsetek zakażeń krwiopochodnych jest skutkiem skaleczenia, do którego doszło podczas wykonywania obowiązków służbowych. Wykonywanie analizy dotyczącej występowania skaleczeń u pracowników medycznych dostarcza wielu cennych informacji, na podstawie których można określić te elementy pracy, w których ryzyko zakażenia jest największe, i tym samym umiejętnie zaplanować i wdrożyć działania zabezpieczające przed ryzykiem przeniesienia czynnika zakaźnego do krwiobiegu.

Analiza powinna wyjaśnić:

• u których grup zawodowych najczęściej dochodzi do przerwania ciągłości tkanek;

• gdzie najczęściej dochodzi do zdarzeń związanych z przerwaniem ciągłości tkanek;

• użycie jakiego rodzaju narzędzi/ sprzętu najczęściej skutkuje przerwaniem ciągłości tkanek;

• jakie okoliczności i rodzaj czynności sprzyjają zdarzeniom związanym z przerwaniem ciągłości tkanek;

• jakiego rodzaju zdarzenia sprzyjają zwiększonemu ryzyku transmisji zakażeń krwiopochodnych.

Badanie takie powinno też przynieść odpowiedzi na pytania:

• o najczęstszą przyczynę nieraportowania przypadkowych ekspozycji na materiał zakaźny;

• jak pracownicy oceniają zakres pomocy udzielonej po przypadkowej ekspozycji na materiał zakaźny.

Analiza powoli dokładniej przyjrzeć się działaniom podejmowanym przez lecznicę w celu zabezpieczenia pracowników przed ryzykiem zakażenia krwiopochodnego. Będzie to możliwe po zbadaniu:

• czy zakład pracy podjął jakieś działania w celu zmniejszenia ilości wykonywanych nie zawsze potrzebnych iniekcji, a jeśli tak, to jak zostało to wykonane;

• czy zakład pracy zakupił i wprowadził do stosowania jakikolwiek sprzęt/narzędzia zmniejszające ryzyko przypadkowego przerwania ciągłości tkanek, a jeśli tak, to jaki;

• czy w lecznicy istnieje lista zalecanych standardów pracy personelu medycznego, których celem jest zmniejszenie ryzyka przerwania ciągłości tkanek;

• sposobów promocji bezpiecznego obchodzenia się z ostrymi narzędziami/igłami;

• kwestii i procedur magazynowania i utylizacji materiału biologicznego oraz zużytego sprzętu i narzędzi ostrych.

Źródło: „Praca i zdrowie”