Specjalista po dokonaniu oceny stopnia rozwoju pacjenta decyduje o tym, kiedy dziecko może zacząć nosić stały aparat ortodontyczny. Za idealny czas na założenie aparatu stałego uznaje się wiek 12 lat. Jeżeli dziecko rozwija się prawidłowo, jest to moment, w którym wszystkie zęby stałe są nad powierzchnią dziąseł – szczególnie piątki i siódemki, bardzo istotne przy leczeniu obejmującym korektę zgryzu. Może się jednak zdarzyć, że u dwunastolatka nie wyrżnęły się jeszcze wszystkie zęby. Bywa z kolei i tak, że już dziecko o kilka lat młodsze ma cały garnitur zębów stałych i tym samym kwalifikuje się do noszenia aparatu ortodontycznego. Sytuacje są różne, dlatego zawsze to ortodonta decyduje o momencie, kiedy rozpocznie leczenie aparatem stałym.

By jednak rodzice nie przeoczyli momentu, w którym ich pociesze należałoby założyć aparat ortodontyczny, oraz by dowiedzieć się, czy dziecko ma wady zgryzu lub nieprawidłowo ustawione zęby i w związku z tym potrzebuje leczenia ortodontycznego, warto zabrać pociechę na profilaktyczną wizytę do specjalisty na długo przedtem, niż malec stanie się dwunastolatkiem. Na wizytę kontrolną warto umówić się, gdy dziecko skończy 7-9 lat. To najlepszy czas na dokonanie oceny warunków zgryzowych panujących w jamie ustnej małego pacjenta i wyłapanie ewentualnych nieprawidłowości. Wizyta kontrolna powinna mieć miejsce jeszcze wcześniej (nawet już w przedszkolu), kiedy pediatra, stomatolog czy logopeda zauważą u dziecka nieprawidłowości i zalecą kontakt z ortodontą.

Warto pamiętać, że przy noszeniu ruchomego aparatu ortodontycznego istotna jest konsekwencja działania. Natomiast przy noszeniu aparatu stałego najistotniejsze jest przestrzeganie higieny jamy ustnej. Mycie zębów powinno być bardzo dokładne i przeprowadzane zgodnie z zaleceniem specjalisty prowadzącego leczenie. Niekonsekwencja lub niedbałość skutkują odwapnieniami szkliwa przy zamkach aparatu ortodontycznego i w efekcie rozwojem próchnicy. W sytuacji, kiedy nie można liczyć na dziecko w kwestii zachowania systematyczności i staranności higieny jamy ustnej, ortodonta może rozważyć przesunięcie leczenia do czasu, aż młody pacjent stanie się bardziej odpowiedzialny.

Nastolatkowie nie zawsze wiedzą, co dla nich jest najlepsze, są za to bardzo uparci w dążeniu do bycia trendy. Tak może być w przypadku, kiedy młody człowiek z powodu mody chce zachować diastemę (szparę między zębami), natomiast stomatolog czy ortodonta radzą, by szparę zmniejszyć lub zlikwidować ze względów zdrowotnych. Takie zalecenie może pojawić się, kiedy u dziecka stwierdzone zostało przerośnięte wędzidełko górne, które rozpycha zęby i może prowadzić do ich rozchwiania.

Źródło: „Vita”