1. stycznia 2013 roku wprowadzono w życie nowe rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu ustalania minimalnych norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (Dz. U. Poz. 1545), które zastąpiło poprzednio obowiązujące rozporządzenie z 21. grudnia 1999 r. Oznacza to, że podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami, dostosowując swoją politykę kadrową do nowych przepisów, będą albo zatrudnienie zwiększać, albo też redukować.

Restrukturyzacja kadr w rozbudowanym podmiocie leczniczym może być zadaniem trudnym i czasochłonnym, ale koniecznym – szczególnie w tych placówkach, które realizują kontrakty z NFZ. W optymalizacji tego procesu może pomóc narzędzie związane z controllingiem ogólnym: controlling personalny. Dzięki temu narzędziu otrzymuje się rzetelną informację o:

• kosztach pracy i rentowności zatrudnienia

• rezerwach w obszarze kadr

• obszarach zarządzania personelem, które należy poprawić.

Dzięki controllingowi personalnemu można analizować wiele obszarów związanych z polityką kadrową. Narzędzie umożliwia zbadanie m.in.:

• struktury zatrudnienia wg określonych wytycznych lub/i w określonych obszarach personalnych

• czasu pracy ze wskazaniem nadwyżek czy niedoborów godzinowych, a tym samym wskazanie nadmiaru lub deficytu pracowników w danym obszarze zatrudnienia

• kosztów pracy konkretnych grup zawodowych czy pionów.

Dzięki controllingowi kadra zarządzająca placówkami medycznymi jest w stanie nie tylko uporządkować prowadzoną w podmiocie politykę kadrową, ale też może określić, jak kształtuje się struktura wiekowa personelu i powiązane z tym obszarem składniki wynagrodzenia (np. dodatki stażowe, funkcyjne). Controlling personalny na pewno nie jest magiczną różdżka, dzięki której uda się rozwiązać problemy związane z zarządzaniem personelem, jest to jednak skuteczne narzędzie dostarczające informacji, dzięki którym zarządzanie to można usprawnić.

Źródło: Opracowanie własne