Most protetyczny to konstrukcja wymagająca. Musi być przez technika dentystycznego zaprojektowany tak, aby odtwarzał funkcję utraconego zęba lub zębów, a jednocześnie tak, aby podczas używania nie dochodziło do zniszczenia zębów filarowych i przyzębia.

Aparat zawieszeniowy zęba filarowego wykazuje dużą wytrzymałość na obciążenie osiowe, ale pozostaje dość wrażliwy na działanie sił poziomych i tych, które powodują przechylenie zęba. W efekcie może dojść do uszkodzenia przyzębia – szczególnie wtedy, kiedy siły te działają w zmiennych kierunkach. Na uzyskanie dobrej funkcjonalności filarów znaczący wpływ mają wymiary protezy, w tym:

• wymiary samego przęsła – w przypadku długich przęseł dochodzi do ugięcia tych elementów konstrukcyjnych, a to z kolei rodzi ryzyko przechylania się zębów filarowych i zwiększenie prawdopodobieństwa ich rozchwiania lub nawet utraty; zmniejszenie grubości przęsła przy zachowaniu tej samej długości powoduje natomiast drastyczny wzrost prawdopodobieństwa ugięcia przęsła;

• przebieg przęsła – optymalny przebieg przęsła to taki, gdy dwa filary połączone są w linii prostej; niejednokrotnie rozwiązanie to negatywnie wpływa na estetykę, choć sprzyja zmniejszeniu obciążenia zębów filarowych, dlatego przy formowaniu kształtu przebiegu przęsła należy mieć na uwadze kompromis pomiędzy estetyką a funkcjonalnością i wytrzymałością na obciążenia;

• kształt powierzchni żujących – sił działających poziomo można uniknąć, jeśli zadba się o maksymalną liczbę kontaktów zębów w przęśle z zębami przeciwstawnymi. Należy też unikać formowania stromych i wysokich guzków, gdyż generują one większe obciążenia poziome niż guzki płaskie.