Ryzyko odrzucenia implantów jest niewielkie, ale istnieje. Wzrasta ono, kiedy pacjent zmaga się z osteoporozą lub choruje na cukrzycę czy schorzenia ograniczające sprawność układu immunologicznego. Poszukiwania rozwiązań, które zwiększyłyby prawdopodobieństwo utrzymania się wszczepu w dziąsłach, zaowocowały opracowaniem nanorurek, które mogłyby być – w zależności od potrzeb – wypełniane lekami lub substancjami stymulującymi regenerację tkanek. Kiedy te nanostruktury wraz z implantami wszczepiono by do szczęk pacjenta, podnosiłyby prawdopodobieństwo uzyskania sukcesu w leczeniu i stabilizacji implantów. Oznaczałoby to również niższe koszty leczenia i mniej strat czasu i redukcję stresu podczas integrowania się implantów z tkankami szczęk. Wyniki badań laboratoryjnych przeprowadzonych w School of Dentistry and Oral Health/Menzies Health Institute Queensland na zwierzętach potwierdziły skuteczność wprowadzenia nanorurek do leczenia implantologicznego. Pierwsze badania kliniczne planowane są na 2017 r.

Źródło: news-medical.net