Z najnowszych badań opublikowanych w czasopiśmie Science and Technology of Advanced Materials wynika, że nanopęcherzyki ozonu rozpuszczone w wodzie mogą by znakomitym i bezpiecznym środkiem antyseptycznym do likwidacji bakterii powodujących paradontozę. W pracy tej oceniano bakteriobójcze właściwości takiej postaci ozonu wobec dwóch najważniejszych mikrobiologicznych czynników patogennych oraz szacowano toksyczność ozonu dla tkanek jamy ustnej. Prof Shinichi Arakawa, który wraz z zespołem prowadził badania, ocenił, że ozon w postaci nanopęcherzyków rozpuszczonych w wodzie może w ciągu 30 sekund od ekspozycji zlikwidować patogeny powodujące paradontozę i ma tylko niewielki wpływ na żywotność komórek w tkankach jamy ustnej, biorąc pod uwagę pierwsze 24 godziny od zastosowania środka.

Ozon jest postrzegany jako alternatywa dla tradycyjnego leczenia paradontozy, w którym stosuje się antybiotykoterapię. Leki te – z uwagi na wywoływanie oporności u bakterii – nie powinny być stosowane rutynowo i powszechnie. Ozon, dzięki szerokiemu spektrum działania antyseptycznego (likwiduje nie tylko bakterie, ale również wirusy, pierwotniaki i grzyby) oraz z uwagi na fakt, że nie wywołuje oporności u drobnoustrojów i rozpuszczony w wodzie jest wysoce biokompatybilny z tkankami, jawi się jako idealny, bezpieczny środek do leczenia zakażeń mikrobiologicznych w jamie ustnej. Antyseptyczne działanie ozonowanej wody zachowane jest jednak na krótko, bo zaledwie przez 5-10 minut po przygotowaniu mieszaniny. Z tego powodu współautor pracy Masayoshi Takahashi i jego kolega z zespołu badawczego Kaneo Chiba opracowali technologię zawieszania ozonu w wodzie w postaci nanocząsteczek. Jeśli mieszaninę taką chroni się przed działaniem promieniowania UV, zachowuje ona swoje właściwości przez 6 miesięcy. Dzięki temu roztwór nadaje się do butelkowania, magazynowania i stosowania wg potrzeb jako środek dezynfekcyjny.

Źródło: Science Daily