Na spektrofotometrze SpectroShade™ wystarczy kilkunastosekundowy pomiar, by technik dentystyczny uzyskał wystarczającą ilość danych koniecznych do sporządzenia wysokojakościowej protezy. Szczególnie ważnym parametrem, określającym estetykę wykonanej pracy jest barwa. Analiza koloru w spektrofotometrze jest możliwa dzięki określeniu trzech wartości z tzw. systemu analizy składowych koloru, który na początku XX w. został opracowany przez prof. Alfreda Munsella:
-
jasności (L - Lumin-Value)
-
wysycenia (C – Chroma)
-
odcienia (H - Hue).
Parametr Delta E (Δ E) (podawany przez spektrofotometr) umożliwia poznanie sumy różnic między wartościami składowymi systemu Munsella dla koloru zęba referencyjnego oraz wykonywanej pracy protetycznej: ΔE = ΔL + ΔC + ΔH.
1. Jasność – najważniejszy parametr określający estetykę barwy; jej wartości są odwrotnie proporcjonalne do poziomu wysycenia barwy. Jeśli delta L, czyli różnica między jasnością zęba referencyjnego a wykonywaną pracą, przekracza wartość 1,0 – oko ludzkie rozpozna niuans barwy protezy i naturalnego uzębienia. Za jasność odpowiadają:
-
fluorescencyjne dentyny
-
opalizujące brzegi sieczne
-
proszki stosowane przy odbudowie korony.
2. Nasycenie – jeśli delta C przekroczy wartość 2,5 ludzkie oko wychwyci różnicę między barwą pracy a zębem referencyjnym. Za nasycenie odpowiadają:
-
proszki dentyny
-
masy przyszyjkowe
-
proszki przezierno – opalizujące
-
proszki tzw. opakdentyny o zredukowanej przezierności i mocnym nasyceniu
-
kolory podbudowy.
3. Odcień - spektrofotometr wykona porównanie odcieni pracy z wybranym przez technika standardowym próbnikiem kolorów i określi, w kierunku której tonacji zdąża barwa pracy: czerwonej czy żółtej. Umożliwia to ocenę, jak kształtuje się jasność i wysycenie barwy pracy i jakie modyfikacje zastosować, by proteza miała odcień idealny.
Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”
