Sesja trwa. Egzaminy raz prostsze, raz trudniejsze. Ten ciężki czas trzeba zwyczajnie przetrwać. Zapytaliśmy studentów różnych roczników, jak radzą sobie ze stresem i jak bardzo przeżywają porażki i potknięcia.

Michał, student czwartego roku

W tym roku nie oszczędza się nas podczas sesji letniej, delikatnie rzecz ujmując. Jest średnio. Nawet nie to, że źle mi idzie, bo do tej pory wszytko zdałem, ale ilość materiału jest tak wielka, a przedmiotów do zdania tyle, że nie sposób trzymać nerwy na wodzy. Mam czasem z tym duży problem. Muszę dużo wcześniej zaczynać naukę do sesji, bo jeśli wiem, że mam niezbyt wiele czasu, to stres zaczyna nade mną górować i mocno niszczy mi nerwy. Stres nie jest w moim przypadku czynnikiem motywującym – dlatego, żeby przetrwać sesję, muszę wszytko rozplanować i tego planu się trzymać. W swoim grafiku zawsze przewiduję wypadki typu "dzień wolny od nauki z powodu niespodziewanego czegoś", bo przecież wiadomo, że różne sytuacje mogą wyniknąć po drodze. Złości mnie nowy system 4+1 – bo gdyby nie on, nie narzucono by nam tylu przedmiotów z piątego roku i ta sesja byłaby po prostu luźniejsza. Powiedziałbym nawet, że bardziej ludzka.

Agnieszka, piąty rok stomatologii

Muszę przyznać, że w tym roku sesja jest jakaś inna. To moja ostatnia sesja na studiach i patrzę na nią z jakimś niesamowitym sentymentem. Na takiej zasadzie troszkę, że co było, to było i okej, a teraz muszę się nacieszyć moimi ostatnimi chwilami "niedoli studenckiej". Tak naprawdę nie ma na piątym roku w sesji letniej u nas aż tylu przedmiotów do zdania. A te co są, to przedmioty stomatologiczne, których przynajmniej ja z przyjemnością się uczę. Wiem, wiem. Ktoś słysząc to, pomyśli, że jestem niespełna rozumu. Ja też tak myślałam, gdy koleżanka z piątego roku, rok temu, wypowiadała się w rozmowie ze mną na temat sesji, ale naprawdę teraz, gdy jestem na jej miejscu, uważam tak samo jak ona. Wiem, że coś się kończy, a coś zaczyna. Żal opuszczać mi te mury. Spędziłam tu pięć lat.

Źródło: Opracowanie własne