Nie każdy z nas zdaje sobie sprawę, jak ważna jest silna psychika u stomatologa. Laikom wydawać by się mogło, że młody człowiek przyjdzie na studia, jakoś przebrnie przez pięć lat edukacji w szkole wyższej, potem staż i już. Sielanka. A tu nic bardziej mylnego. Stres i potyczki zawodowe dopiero się zaczynają. Na samym początku młody stomatolog przeżywa szok, a w zasadzie apogeum strachu. Nie ma już nikogo, kto nad nim stoi, kto czuwa, kto podpowie, co zrobić, a czego nie. Od tego momentu samemu trzeba torować sobie ścieżki. Jest się odpowiedzialnym za każdego pacjenta. W głowie kłębią się myśli: czy na pewno dobrze robię, może mój wybór leczenia danego przypadku nie jest trafny, może trzeba było zrobić inaczej.

Człowiek przychodzi do domu po ciężkim dniu zawodowych zmagań i każdy pomyślałby, że praca młodego dentysty tu się kończy. Owszem, fizycznie tak, ale początkujący stomatolog przynosi często w myślach pracę ze sobą. Znów nasuwają się pytania, choć teraz bardziej swobodne, wybujałe przemyślenia, czasem katastroficzne, można by rzec – science fiction: że ktoś młodego lekarza zaskarży, że ktoś może teraz kona w domowym zaciszu po ekstrakcji wykonanej przez właściciela myśli. Dla obserwatora i słuchacza mogą to być zabawne historie, ale prawie każdy młody lekarz takie myśli ma. I jest to całkowicie normalne. Obawy u początkujących są i zawsze były. Co więcej, większe zaniepokojenie powinien budzić fakt, gdyby takich przemyśleń nie było. Absolwent, który dopiero zaczyna swoją pracę, musi być pokorny wobec swojego rzemiosła. Ważne jest wyrobienie ręki, doświadczenia i wyczucia – to zdobywa się latami. Pokora w tym zawodzie jest bardzo ważna, ale koniecznie trzeba zachować umiar, bo nie można być również nazbyt przestraszonym. Bezzasadne lęki należy odsunąć na bok, a w swych działaniach i przekonaniach być stanowczym. Trzeba pamiętać, że pacjent jest dobrym obserwatorem, który bacznie śledzi reakcje szczególnie młodego stomatologa. Na niektóre rzeczy, sytuacje w gabinecie lekarz po prostu musi się uodpornić.

Źródło: Opracowanie własne